ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สอง

บทสรุป ภควัต-คีตา

โศลก 27

จาทัสยะ ฮิ ดฺรุโว มริทยุร
ดฺรุวัม จันมะ มริทัสยะ ชะฺ

ทัสมาด อพะริฮารเย ´รเทฺ
นะ ทวัม โชชิทุม อารฮะสิฺ

จาทัสยะฺ  -  สำหรับผู้ที่เกิดมาแล้ว, ฮิฺ  -  แน่นอน, ดฺรุวะฮฺ  -  ความจริง, มริทยุฮฺ  -  ความตาย, ดฺรุวัมฺ  -  และก็เป็นความจริงอีกเช่นเดียวกัน, จันมะฺ  -  การเกิด, มริทัสยะฺ  -  แห่งความตาย, ชะฺ  -  เช่นกัน, ทัสมาทฺ  -  ดังนั้น, อพะริฮารเยฺ  -  ในสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้, อารเทฺฺ  -  ในเรื่องนี้, นะฺ  -  ไม่, ทวัมฺ  -  ท่าน, โชชิทุมฺ  -  โศกเศร้า, อารฮะสิฺ  -  สมควรได้รับ

คำแปลฺ

ผู้ที่เกิดมาแล้วจะต้องตายอย่างแน่นอน  และหลังจากตายไปแล้วก็ต้องกลับมาเกิดใหม่อย่างแน่นอน  ฉะนั้น  ในการปฏิบัติหน้าที่ของเธอที่หลีกเลี่ยงไม่ได้  เธอไม่ควรเศร้าโศก

คำอธิบายฺ

เราต้องเกิดตามผลกรรมแห่งชีวิต  และหลังจากเสร็จสิ้นกรรมชาติหนึ่งแล้วเราต้องตายเพื่อไปเกิดชาติหน้า  เช่นนี้  ต้องผ่านวัฏจักรการเกิดและการตายอย่างไม่มีวันหลุดพ้นเป็นอิสระ  อย่างไรก็ดี  วัฏจักรแห่งการเกิดและการตายนี้มิได้ส่งเสริมให้เราสังหาร  เข่นฆ่า  และทำสงครามโดยไม่จำเป็น  แต่ในขณะเดียวกันความรุนแรงและสงครามเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ในสังคมมนุษย์เพื่อรักษากฎหมายและความสงบเรียบร้อย

สงครามที่คุรุคเชทระเป็นพระราชประสงค์ขององค์ภควานซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้  และการต่อสู้เพื่อคุณธรรมเป็นหน้าที่ของ  คชัทริยะฺ  ทำไมอารจุนะทรงต้องกลัวหรือเสียใจในการตายของสังคญาติในเมื่อทรงปฏิบัติตามหน้าที่อย่างถูกต้องไม่ได้ทำผิดกฎหมายจึงไม่ต้องรับผลบาปซึ่งรู้สึกกลัวยิ่งนัก  การหลีกเลี่ยงปฏิบัติหน้าที่ที่ควรทำไม่สามารถหยุดความตายของบรรดาสังคญาติได้  แต่จะทำให้อารจุนะเสื่อมเสียเนื่องจากการตัดสินใจเดินทางที่ผิด