ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สอง

บทสรุป ภควัต-คีตา

โศลก 30

เดฮี นิทยัม อวัดฺโย ´ยัม
เดเฮ สารวัสยะ บฺาระทะฺ

ทัสมาท สารวาณิ บํูทานิ
นะ ทวัม โชชิทุม อารฮะสิฺ

เดฮีฺ  -  เจ้าของร่างกายวัตถุ, นิทยัมฺ  -  อมตะ, อวัดฺยะฮฺ  -  ไม่สามารถถูกสังหาร, อยัมฺ  -  ดวงวิญญาณนี้, เดเฮฺ  -  ในร่างกาย, สารวัสยะฺ  -  ของทุกคน, บฺาระทะฺ  -  ผู้สืบราชวงศ์บฺะระทะ, ทัสมาทฺ  -  ดังนั้น, สารวาณิฺ  -  ทั้งหมด, บํูทานิฺ  -  สิ่งมีชีวิต (ที่เกิด), นะฺ  -  ไม่เคย, ทวัมฺ  -  ท่าน, โชชิทุมฺ  -  โศกเศร้า, อารฮะสิฺ  -  สมควรได้รับ

คำแปลฺ

โอ้  ผู้สืบราชวงศ์บฺะระทะ  ดวงวิญญาณผู้พำนักอยู่ในร่างกายไม่มีวันถูกสังหารฉะนั้น  เธอไม่จำเป็นต้องโศกเศร้ากับชีวิตของผู้ใด

คำอธิบายฺ

ณ  ที่นี้  องค์ภควานทรงสรุปบทคำสอนเกี่ยวกับดวงวิญญาณทิพย์ที่เป็นอมตะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง  ด้วยการอธิบายดวงวิญญาณอมตะในวิธีต่าง  ๆ  กัน  องค์ชรีคริชณะทรงสถาปนาว่าดวงวิญญาณเป็นอมตะ  และร่างกายไม่ถาวร  ดังนั้น  อารจุนะในฐานะที่ทรงเป็น  คชัทริยะฺ  จึงไม่ควรละทิ้งหน้าที่อันเนื่องมาจากความกลัวว่า  พระอัยกาบีฺชมะและพระอาจารย์โดรณะจะตายในสนามรบ  ด้วยความน่าเชื่อถือได้ของชรีคริชณะเราต้องเชื่อว่ามีดวงวิญญาณที่แตกต่างไปจากร่างวัตถุ  ไม่ใช่ว่าไม่มีดวงวิญญาณ  หรือลักษณะอาการของชีวิตเกิดขึ้นจากการผสมผสานของวัตถุเคมีที่มาถึงจุดอิ่มตัว  แม้ว่าดวงวิญญาณจะเป็นอมตะแต่มิได้หมายความว่าจะสนับสนุนความรุนแรง  แต่เมื่อมีความจำเป็นจริง  ๆ  ในยามศึกสงครามซึ่งเราไม่สามารถจะห้ามได้  ความจำเป็นนั้นต้องมีความยุติธรรมโดยการได้รับอนุญาตจากองค์ภควาน  มิใช่ทำตามอำเภอใจ