ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สอง

บทสรุป ภควัต-คีตา

โศลก 34

อคีรทิม ชาพิ บํูทานิ
คะทฺะยิชยันทิ เท ´วิยะยามฺ

สัมบฺาวิทัสยะ ชาคีรทิร
มะระณาด อทิริชยะเทฺ

อคีรทิมฺ  -  เสียชื่อเสียง, ชะฺ  -  เช่นกัน, อพิฺ  -  อยู่เหนือ, บํูทานิฺ  -  ผู้คนทั้งหลาย, คะทฺะยิชยันทิฺ  -  จะพูด, เทฺ  -  ถึงเธอ, อัพยะยามฺ  -  ชั่วกาลนาน, สัมบฺาวิทัสยะฺ  -  สำหรับผู้ที่เคยได้รับความเคารพนับถือ, ชะฺ  -  เช่นกัน, อคีรทิฮฺ  -  เสียชื่อ, มะระณาทฺ  -  มากกว่าความตาย, อทิริชยะ เทฺ  -  มากกว่า

คำแปลฺ

ผู้คนจะกล่าวถึงเรื่องเสื่อมเสียเกียรติยศชื่อเสียงของเธอตลอดเวลา  สำหรับผู้ที่เคยได้รับความเคารพนับถือ  การสูญเสียเกียรติเช่นนี้เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย

คำอธิบายฺ

องค์ชรีคริชณะทรงเป็นทั้งสหายและนักปราชญ์สำหรับอารจุนะ  บัดนี้คริชณะทรงให้คำตัดสินสุดท้ายกับอารจุนะที่ปฏิเสธการต่อสู้  โดยตรัสว่า  “อารจุนะเอ๋ย  หากเธอหนีไปจากสมรภูมิก่อนที่สงครามจะเริ่มขึ้น  ผู้คนจะเรียกเธอว่าเจ้าขี้ขลาด  หากคิดว่าถูกประณามเช่นนี้แล้วเธอยังจะรักษาชีวิตได้ด้วยการหนีไปจากสมรภูมิ  ข้าแนะนำว่าให้มาตายในสมรภูมิจะดีกว่า  สำหรับผู้ที่เคยได้รับความเคารพนับถืออย่างเธอ  การเสื่อมเสียชื่อเสียงนั้นเลวร้ายยิ่งกว่าความตาย  ดังนั้น  ไม่ควรหลบหนีไปเนื่องมาจากความกลัวตาย  ตายอยู่ในสนามรบยังดีเสียกว่า  เพราะจะช่วยให้พ้นจากการเสื่อมเสียชื่อเสียงที่ใช้ความเป็นเพื่อนของข้าไปในทางที่ผิด  และเสียศักดิ์ศรีของตนเองในสังคม“

ดังนั้นคำตัดสินสุดท้ายขององค์ภควานคือทรงให้อารจุนะตายในสมรภูมิ  และไม่ถอนตัว