ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สอง

บทสรุป ภควัต-คีตา

โศลก 35

บฺะยาท ระณาด อุพะระทัม
มัมสยันเท ทวาม มะฮา-ระทฺาฮฺ

เยชาม ชะ ทวัม บะฮุ-มะโท
บํูทวา ยาสยะสิ ลากฺะวัมฺ

บฺะยาทฺ  -  เนื่องมาจากความกลัว, ระณาทฺ  -  จากสนามรบ, อุพะระทัมฺ  -  หยุด, มัมสยัน- เทฺ  -  พวกเขาจะพิจารณาว่า, ทวามฺ  -  ท่าน, มะฮา-ระทฺาฮฺ  -  ขุนพลผู้ยิ่งใหญ่, เยชามฺ  -  ผู้ซึ่ง, ชะฺ  -  เช่นกัน, ทวัมฺ  -  เธอ, บะฮุ-มะทะฮฺ  -  ในการประเมินอันยิ่งใหญ่, บํูทวาฺ  -  ได้เป็น, ยาสยะ- สิฺ  -  ท่านจะไป, ลากฺะวัมฺ  -  ลดคุณค่า

คำแปลฺ

บรรดาขุนพลผู้ยิ่งใหญ่ที่เคยยกย่องนับถือในชื่อเสียงและเกียรติยศของเธอ  จะคิดว่าเธอหนีจากสมรภูมิไปเพราะความกลัวเท่านั้น  และจะพิจารณาว่าเธอนั้นไม่สำคัญ

คำอธิบายฺ

องค์ชรีคริชณะทรงให้คำตัดสินแด่อารจุนะต่อไปว่า  “จงอย่าคิดว่าขุนพลผู้ยิ่งใหญ่  เช่น  ดุรโยดฺะนะ  คารณะ  และบุคคลอื่น  ๆ  ณ  ที่นี้  จะคิดว่าเธอจากสนามรบไปเพราะความเมตตาสงสารต่อญาติพี่น้องและพระอัยกา  แต่พวกเขาจะคิดว่าเธอหนีจากสนามรบไปเพราะความกลัวตาย  ดังนั้น  การประเมินค่าอันสูงส่งในตัวเธอจะดิ่งลงนรก”