ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สอง

บทสรุป ภควัต-คีตา

โศลก 36

อวาชยะ-วาดามช ชะ บะฮูน
วะดิชยันทิ ทะวาฮิทาฮฺ

นินดันทัส ทะวะ สามารทฺยัม
ทะโท ดุฮคฺะทะรัม นุ คิมฺ

อวาชยะฺ  -  ไม่มีความกรุณา, วาดานฺ  -  คำพูดที่แต่งขึ้น, ชะฺ  -  เช่นกัน, บะฮูนฺ  -  มาก, วะดิ- ชยันทิฺ  -  จะกล่าวว่า, ทะวะฺ  -  ของเธอ, อฮิทาฮฺ  -  ศัตรู, นินดันทะฮฺ  -  ขณะที่หมิ่นประมาท, ทะวะฺ  -  ของเธอ, สามารทฺยัมฺ  -  ความสามารถ, ทะทะฮฺ  -  กว่านั้น, ดุฮคะฮฺ  -  ทะรัมฺ  -  เจ็บปวดมากกว่า, นฺุ  -  แน่นอน, คิมฺ  -  อะไรที่นั่น

คำแปลฺ

ศัตรูจะตำหนิเธอด้วยคำหยาบ  และเหยียดหยามความสามารถของเธอ  แล้วจะมีอะไรที่ทำให้เธอเจ็บปวดมากไปกว่านี้?

คำอธิบายฺ

ในตอนแรก  องค์ชรีคริชณะทรงพิศวงที่อารจุนะทรงมีความเมตตาสงสารที่ไม่จำเป็นเป็นข้ออ้าง  และคริชณะทรงอธิบายความเมตตาสงสารนี้ว่าเหมาะสำหรับอนารยชน  ณ  ที่นี้  คริชณะทรงพิสูจน์คำดำรัสของพระองค์ต่อสิ่งที่อารจุนะทรงเรียกว่าความเมตตาสงสาร