ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สอง

บทสรุป ภควัต-คีตา

โศลก 38

สุคฺะ-ดุฮเคฺ สะเม คริทวา
ลาบฺาลาโบฺ จะยาจะโยฺ

ทะโท ยุดดฺายะ ยุจยัสวะ
ไนวัม พาพัม อวาพสะยะสิฺ

สุคฺะฺ  -  ความสุข, ดุฮเคฺฺ  -  และความทุกข์, สะเมฺ  -  ในความสงบ, คริทวาฺ  -  ทำเช่นนั้น, ลาบฺะ- อลาโบฺฺ  -  ทั้งกำไรและขาดทุน, จะยะ-อจะโยฺ  -  ทั้งชัยชนะและพ่ายแพ้, ทะทะฮฺ  -  หลังจากนั้น, ยุดดฺายะฺ  -  เพื่อเห็นแก่การต่อสู้, ยุจยัสวะฺ  -  ปฏิบัติ (การต่อสู้), นะฺ  -  ไม่เคย, เอวัมฺ  -  ในทางนี้, พาพัมฺ  -  ผลแห่งบาป, อวาพสยะสิฺ  -  เธอจะได้รับ

คำแปลฺ

เธอจงสู้เพื่อการต่อสู้  โดยไม่พิจารณาถึงความสุขหรือความทุกข์  ขาดทุนหรือกำไร  ชัยชนะหรือพ่ายแพ้  ด้วยการกระทำเช่นนี้  เธอจะไม่ได้รับผลแห่งบาป

คำอธิบายฺ

บัดนี้  องค์ชรีคริชณะตรัสกับอารจุนะโดยตรงว่า  ควรสู้เพื่อการต่อสู้  เพราะว่า  คริชณะทรงปรารถนาสงครามนี้  โดยไม่ต้องพิจารณาถึงความสุขหรือความทุกข์  ผลกำไรหรือขาดทุน  ชัยชนะหรือพ่ายแพ้  ในกิจกรรมคริชณะจิตสำนึกทุกสิ่งทุกอย่างกระทำไปเพื่อคริชณะจึงเป็นจิตสำนึกทิพย์  ดังนั้น  จะไม่มีผลกรรมทางวัตถุ  ผู้กระทำเพื่อสนองประสาทสัมผัสของตนเอง  ไม่ว่าในความดีหรือตัณหาจะต้องได้รับผลดีหรือผลชั่ว  แต่ผู้ที่ศิโรราบอย่างสมบูรณ์ในกิจกรรมคริชณะจิตสำนึก  ไม่เป็นหนี้บุญคุณใครหรือติดหนี้กรรมผู้ใดอีกต่อไป  ซึ่งไม่เหมือนกับการทำกิจกรรมธรรมดาทั่วไป  ได้กล่าวไว้ว่า

เดวารชิ-บํูทาพทะ-นริณาม พิทรีณาม
นะ คิงคะโร นายัม ริณี ชะ ราจันฺ

สารวาทมะนา ยะฮ ชะระณัม ชะรัณยัม
กะโท มุคุนดัม พาริฮริทยะ คารทัมฺ

“ผู้ใดที่ศิโรราบต่อคริชณะ  มุคุนดะ  อย่างสมบูรณ์  ยกเลิกหน้าที่อื่นทั้งหมด  จะไม่ติดหนี้กรรมหรือหนี้บุญคุณผู้ใดอีกต่อไป  แม้แต่เทวดา  นักบวช  บุคคลทั่วไป  สังคญาติมนุษยชาติ  หรือบรรพบุรุษ”  (บฺากะวะธัมฺ  11.5.41)  นี่คือสิ่งที่คริชณะทรงเปรยโดยอ้อมแด่อารจุนะในโศลกนี้  และจะอธิบายให้ละเอียดในโศลกต่อ  ๆ  ไป