ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สอง

บทสรุป ภควัต-คีตา

โศลก 4

อารจุนะ อุวาชะฺ
คะทัม บีชมัม อฮัม สังคฺเย
โดรณัม ชะ มะดํุสูดะนะฺ

อิชุบิฮ พระทิโยทสยามิ
พูจารฮาพ อริ-สูดะนะฺ

อารจุนะฮ อุวาชะฺ  -  อารจุนะตรัสว่า, คะทัมฺ  -  อย่างไร, บีชมัมฺ  -  บีชมะ, อฮัมฺ  -  ข้าพเจ้า, สังคฺเยฺ -ในการสู้รบ, โดรณัมฺ - โดรณะ, ชะฺ  -  เช่นกัน, มะดํุ-สูดะนะฺ  -  โอ้ ผู้สังหารมะดํุ, อิชุบิฮฺ  -  ด้วยลูกศร, พระทิโยทสยามิฺ  -  จะโต้ตอบ, พูจา-อารโฮฺ  -  ผู้ที่ควรเคารพบูชา, อริ- สูดะนะฺ  -  โอ้ ผู้สังหารศัตรู

คำแปลฺ

อารจุนะตรัสว่า  โอ้  ผู้สังหารศัตรู  โอ้  ผู้สังหารมะดํุ  ข้าจะโต้ตอบด้วยลูกศรในสนามรบกับบีชมะและโดรณะผู้ที่ควรค่าได้รับการบูชาจากข้าพเจ้าได้อย่างไร?

คำอธิบายฺ

ผู้อาวุโสที่ควรเคารพเช่น  พระอัยกาบีชมะ  และพระอาจารย์โดรณาชารยะ  ควรได้รับการเคารพบูชาอยู่เสมอ  ถึงแม้ว่าท่านจะมาเพื่อสู้รบ  เราไม่ควรโต้ตอบ  ซึ่งเป็นมารยาทโดยทั่วไปที่ผู้อาวุโสไม่ควรถูกก้าวร้าวแม้ด้วยคำพูด  ถึงแม้บางครั้งพฤติกรรมของอาจารย์จะไม่ถูกต้อง  แต่ไม่ควรถูกปฏิบัติตอบด้วยความก้าวร้าว  แล้วจะให้อารจุนะตอบโต้ท่านเหล่านี้ได้อย่างไร  คริชณะจะยอมทำร้ายพระอัยกาอุกระเสนะหรือพระอาจารย์สานดีพะนิมุนิ  หรือไม่?  เหล่านี้เป็นข้อโต้แย้งบางประการที่อารจุนะเสนอแด่คริชณะ