บทสรุป ภควัต-คีตา
โศลก 42-43
ยาม อิมาม พุชพิทาม วาชัม
พระวะดันทิ อวิพัชชิทะเฮฺ
เวดะ-วาดะ-ระทาฮ พารทฺะ
นานยัด อัสทีทิ วาดินะฮฺ
คามาทมานะฮ สวารกะ-พะรา
จันมะ-คารมะ-พฺะละ-พระดามฺ
คริยา-วิเชชะ-บะฮุลาม
โบฺไกชวารยะ-กะทิม พระทิฺ
ยาม อิมามฺ - ทั้งหมดนี้, พุชพิทามฺ - สำนวนโวหาร, วาชัมฺ - คำพูด, พระวะดันทิฺ - กล่าว, อวิ พัชชิทะฮิฺ - ผู้ด้อยปัญญา, เวดะ-วาดะ-ระทาฮฺ - ผู้อ้างตนว่าปฏิบัติตามพระเวท, พารทฺะฺ - โอ้ โอรสพระนางพริทฺา, นะฺ - ไม่เคย, อันยัทฺ - อื่น ๆ, อัสทิฺ - มี, อิทิฺ - ดังนั้น, วาดินะฮฺ - สนับสนุน, คามะ-อาทมานะฮฺ - ต้องการสนองประสาทสัมผัส, สวารกะ-พะราฮฺ - จุดมุ่งหมายไปถึงโลกสวรรค์, จันมะ-คารมะ-พฺะละ-พระดามฺ - ได้ผลเกิดในตระกูลดีและผลดีอื่น ๆ ทางวัตถุ, คริยา-วิเชชะฺ - พิธีกรรมอันหรูหรา, บะฮุลามฺ - ต่าง ๆ. โบฺกะฺ - ความสุขทางประสาทสัมผัส, ไอชวารยะฺ - และความมั่นคั่ง, กะทิมฺ - ความก้าวหน้า, พระทิฺ - ไปสู่
คำแปลฺ
บุคคลผู้ด้อยปัญญาจะยึดติดอยู่กับคำพูดสำนวนโวหารในคัมภีร์พระเวทที่แนะนำกิจกรรมเพื่อผลประโยชน์ต่าง ๆ เช่น เจริญขึ้นไปสู่สรวงสวรรค์ เกิดในตระกูลดี และมีอำนาจ ฯลฯ จากความปรารถนาเพื่อสนองประสาทสัมผัสและมีชีวิตที่มั่งคั่ง พวกเขาจะกล่าวว่าไม่มีอะไรมากไปกว่านี้
คำอธิบายฺ
บุคคลทั่วไปไม่ฉลาดเท่าไรนักอันเนื่องมาจากอวิชชา ส่วนใหญ่จะยึดติดในกิจกรรมเพื่อผลประโยชน์ที่คัมภีร์พระเวทแนะนำไว้ในบท คารมะ-คาณดะฺ พวกเขาไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าข้อเสนอให้สนองประสาทสัมผัสเพื่อหาความเพลิดเพลินในชีวิตบนสวรรค์ที่มี สุรา นารี พร้อมทั้งความมั่งคั่งทางวัตถุอันเป็นปกติธรรมดา คัมภีร์พระเวทแนะนำพิธีบูชาหลายวิธีเพื่อให้ไปสู่สวรรค์ โดยเฉพาะพิธีบูชา จโยทิชโทมะฺ ได้กล่าวไว้ว่าผู้ใดปรารถนาความเจริญก้าวหน้าไปสู่สวรรค์ต้องปฏิบัติพิธีบูชาเหล่านี้ และมนุษย์ผู้ด้อยปัญญาคิดว่านี่คือจุดมุ่งหมายทั้งหมดของปรัชญาพระเวท เป็นสิ่งยากลำบากมากสำหรับผู้ที่ด้อยประสบการณ์เหล่านี้จะสถิตด้วยความมั่นใจในการปฏิบัติคริชนะจิตสำนึก ดังเช่น คนโง่ยึดติดอยู่กับดอกไม้ของต้นที่มีพิษโดยไม่รู้ถึงผลแห่งการยึดติดนี้ บุคคลผู้ไม่รู้แจ้งสนุกสนานอยู่กับความมั่งคั่งแห่งสวรรค์และหาความสุขทางประสาทสัมผัสก็เช่นเดียวกัน
ในบท คารมะ-คาณดะฺ ของคัมภีร์พระเวทได้กล่าวไว้ว่า อพามะ โสมัม อมริ- ทา อบํูมะฺ และ อัคชะยยัม ฮะ ไว ชาทุรมัสยะ-ยาจินะฮ สุคริทัม บฺะวะทิฺ หมายความว่าผู้ปฏิบัติตนเอย่างเคร่งครัดเป็นเวลาสี่เดือน มีสิทธิ์ดื่มเครื่องดื่ม โสมะ-ระสะฺ เพื่อเป็นอมตะและมีความสุขตลอดกาล แม้ในโลกนี้บางคนกระตือรือร้นจะดื่ม โสมะ-ระสะฺ เพื่อให้มีสุขภาพแข็งแรงเหมาะที่จะหาความสุขในการสนองประสาทสัมผัส บุคคลเช่นนี้ไม่มีความศรัทธาที่จะหลุดพ้นจากพันธนาการทางวัตถุ และจะยึดมั่นมากกับพิธีการบูชาอย่างหรูหราของพระเวท ส่วนมากเพื่อสนองประสาทสัมผัสและไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าความสุขเหมือนชีวิตบนสวรรค์ เข้าใจว่ามีอุทยานชื่อ นันดะนะ-คานะนะฺ สถานที่ซึ่งเปิดโอกาสอย่างดีให้คบหาสมาคมกับนางฟ้าที่สวยสดงดงาม และมีไวน์ โสมะ-ระสะฺ ให้ดื่มอย่างเหลือเฟื่อความสุขทางร่างกายเช่นนี้แน่นอนว่าเป็นความใคร่ ดังนั้นจึงมีผู้ยึดติดอย่างจริงจังกับความสุขทางวัตถุที่ไม่ถาวรเช่นนี้ เสมือนดั่งตนเองเป็นเจ้าแห่งโลกวัตถุ