ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สอง

บทสรุป ภควัต-คีตา

โศลก 44

โบฺไกชวารยะ-พระสัคทานาม
ทะยาพะฮริทะ-เชทะสามฺ

วิยะวะสายาทมิคา บุดดิฺฮ
สะมาโดฺ นะ วิดีฺยะเทฺ

โบฺกะฺ  -  ความสุขทางวัตถุ, ไอชวารยะฺ  -  และความมั่งคั่ง, พระสัคทานามฺ  -  สำหรับผู้ที่ยึดติด, ทะยาฺ  -  ด้วยสิ่งเหล่านี้, อพะฮริทะ-เชทะสามฺ  -  สับสนในใจ, วิยะวะสายะ-อาทมิคาฺ  -  ความมั่นใจอันแน่วแน่, บุดดิฮฺฺ  -  การอุทิศตนเสียสละรับใช้องค์ภควาน, สะมาโดฺฺ  -  ในการควบคุมจิตใจ, นะฺ  -  ไม่เคย, วิดียะเทฺ  -  เกิดขึ้น

คำแปลฺ

ในใจของผู้ที่ยึดติดมากอยู่กับความสุขทางประสาทสัมผัสและความมั่งคั่งทางวัตถุและผู้ที่สับสนอยู่กับสิ่งเหล่านี้  ความมั่นใจอันแน่วแน่ในการอุทิศตนเสียสละรับใช้องค์ภควานจะไม่บังเกิดขึ้น

คำอธิบายฺ

สะมาดิฺฺ  หมายความว่า  “จิตที่ตั้งมั่น”  พจนานุกรมพระเวท  นิรุคทิฺ  กล่าวว่า  สัมยัก  อาดีฺยะเทฺ  'สมินน  อาทมะ-ทัททวะ-ยาทฺาทมยัมฺ  “เมื่อจิตตั้งมั่นเพื่อให้เข้าใจตนเองเรียกว่าจิตอยู่ใน  สะมาดิฺ”  สะมาดิฺฺ  จะไม่เกิดขึ้นกับบุคคลผู้ฝักใฝ่ในความสุขทางประสาทสัมผัสวัตถุ  หรือผู้ที่สับสนอยู่ในสิ่งอันไม่ถาวรเหล่านี้  พวกเขาถูกลงโทษด้วยขบวนการแห่งพลังงานวัตถุ