ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สอง

บทสรุป ภควัต-คีตา

โศลก 48

โยกะ-สทฺะฮ-คุรุ คารมาณิ
สังกัม ทยัคทวา ดฺะนันจะยะฺ

สิดดิฺ-อสิดดฺโยฮ สะโม บํูทวา
สะมัทวัม โยกะ อุชยะเทฺ

โยกะ-สทฺะฮฺ  -  แน่วแน่, คุรฺุ  -  ปฏิบัติ, คารมาณิฺ  -  หน้าที่ของเธอ, สังกัมฺ  -  ความยึดติด, ทยัค ทวาฺ -ยกเลิก, ดะนันจะยะฺ  -  โอ้ อารจุนะ, สิดดิฺ  -  อสิดดฺโยฮฺ  -  ในความสำเร็จและล้มเหลว, สะมะฮฺ -สมดุล, บํูทวาฺ  -  มาเป็น, สะมะทวัมฺ  -  ความสงบ, โยกะฮฺ  -  โยคะ, อุชยะเทฺ  -  เรียกว่า

คำแปลฺ

โอ้  อารจุนะ  จงปฏิบัติหน้าที่ของเธอด้วยความแน่วแน่  สลัดการยึดติดต่อความสำเร็จหรือความล้มเหลวทั้งปวง  ความสงบอันมั่นคงเช่นนี้เรียกว่าโยคะ

คำอธิบายฺ

คริชณะตรัสแด่อารจุนะว่าควรปฏิบัติโยคะ  และโยคะที่ว่านี้คืออะไร?  โยคะหมายถึงการตั้งสมาธิจิตอยู่ที่บุคลิกภาพสูงสุดด้วยการควบคุมประสาทสัมผัสที่คอยรบกวนอยู่เสมอ  และใครคือบุคลิกภาพสูงสุด?  บุคลิกภาพสูงสุดคือองค์ภควาน  เพราะว่าพระองค์ทรงเป็นผู้ตรัสสั่งให้อารจุนะต่อสู้  อารจุนะจึงไม่เกี่ยวข้องกับผลของการต่อสู้ผลกำไรหรือชัยชนะเป็นความรับผิดชอบของคริชณะ  อารจุนะเพียงแต่ได้รับคำแนะนำให้ปฏิบัติตามคำสั่งของคริชณะ  การปฏิบัติตามคำสั่งของคริชณะคือโยคะที่แท้จริง  และวิธีการปฏิบัติเช่นนี้เรียกว่าคริชณะจิตสำนึก  ด้วยคริชณะจิตสำนึกเท่านั้นเราจึงสามารถยกเลิกความรู้สึกว่าเป็นเจ้าของ  เราต้องมาเป็นผู้รับใช้ของคริชณะหรือเป็นผู้รับใช้ของผู้รับใช้ของคริชณะ  นี่คือวิธีที่ถูกต้องในการปฏิบัติหน้าที่ในคริชณะจิตสำนึก  ซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่สามารถช่วยให้เราได้ปฏิบัติโยคะ

อารจุนะทรงเป็น  คชัทริยะฺ  ดังนั้น  จึงร่วมอยู่ในสถาบัน  วารณาชระมะ-ดฺารมะฺได้กล่าวไว้ใน  วิชณุ  พุราณะฺ  ว่า  จุดมุ่งหมายทั้งหมดใน  วารณาชระมะ-ดฺารมะฺ  คือการทำให้พระวิชณุทรงพอพระทัย  ไม่มีใครควรทำให้ตนเองพึงพอใจเหมือนกฏเกณฑ์ในโลกวัตถุ  แต่เราควรทำให้คริชณะทรงพอพระทัย  ดังนั้น  นอกจากเราจะทำให้คริชณะทรงพอพระทัย  มิฉะนั้น  เราจะไม่สามารถปฏิบัติตามหลัก  วารณาชระมะ-ดฺารมะฺ  อย่างถูกต้องได้  ในทางอ้อมอารจุนะทรงได้รับคำแนะนำให้ปฏิบัติตามที่คริชณะทรงสั่ง