ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สอง

บทสรุป ภควัต-คีตา

โศลก 49

ดูเรณะ ฮิ อวะรัม คารมะ
บุดดิฺ-โยกาด ดฺะนันจะยะฺ

บุดโดฺ ชะระณัม อันวิชชฺะ
คริพะณาฮ พฺะละ-เฮทะวะฮฺ

ดูเรณะฺ  -  ละทิ้งไปให้ไกล, ฮิฺ  -  แน่นอน, อวะรัมฺ  -  น่ารังเกียจ, คารมะฺ  -  กิจกรรม, บุดดิ- โยกาทฺ  -  ด้วยพลังของคริชณะจิตสำนึก, ดฺะนันจะยะฺ  -  โอ้ ผู้ชนะความร่ำรวย, บุดโดฺฺ  -  ในจิตสำนึกเช่นนี้, ชะระณัมฺ  -  ศิโรราบอย่างสมบูรณ์, อันวิชชฺะฺ  -  พยายามเพื่อ, คริพะณาฮฺ  -  คนโลภ, พฺะละ-เฮทะวะฮฺ  -  ผู้ปรารถนาผลทางวัตถุ

คำแปลฺ

โอ้  ดฺะนันจะยะ  เธอจงละทิ้งการกระทำอันน่ารังเกียจนี้ไปให้ไกลแสนไกล  ด้วยการอุทิศตนเสียสละรับใช้  และด้วยจิตสำนึกเช่นนี้  จงศิโรราบต่อองค์ภควาน  ผู้ใดที่ปรารถนาจะหาความสุขจากผลงานของตนเองเป็นคนโลภ

คำอธิบายฺ

ผู้ที่เข้าใจสถานภาพพื้นฐานของตนเองอย่างแท้จริงว่าเป็นผู้รับใช้นิรันดรขององค์ภควาน  ยกเลิกกิจกรรมอื่น  ๆ  ทั้งหมดนอกจากการทำงานในคริชณะจิตสำนึก  ดังที่อธิบายไว้แล้ว  บุดดิฺ-โยกะฺ  หมายถึงการรับใช้ทิพย์แด่องค์ภควานด้วยความรัก  การอุทิศตนเสียสละรับใช้เช่นนี้เป็นวิธีการทำงานที่ถูกต้องของสิ่งมีชีวิต  คนโลภเท่านั้นที่ปรารถนาจะหาความสุขกับผลงานของตนเองซึ่งทำให้ถูกพันธนาการทางวัตถุมากยิ่งขึ้น  นอกจากการทำงานในคริชณะจิตสำนึกแล้วกิจกรรมอื่นทั้งหลายเป็นที่น่ารังเกียจเพราะว่าจะผูกมัดผู้กระทำให้เวียนว่ายอยู่ในวัฏจักรแห่งการเกิดและการตายตลอดไปฉะนั้น  เราไม่ควรปรารถนาที่จะเป็นต้นเหตุของงาน  ทุกสิ่งทุกอย่างควรทำไปในคริชณะจิตสำนึกเพื่อให้คริชณะทรงพอพระทัย  คนโลภไม่รู้ว่าควรใช้ทรัพย์สินความร่ำรวยที่ตนได้มาอันเนื่องมาจากความโชคดีหรือจากการทำงานหนักอย่างไร  เราควรใช้พลังงานทั้งหมดทำงานในคริชณะจิตสำนึกซึ่งจะทำให้ชีวิตเราประสบความสำเร็จ  ไม่เหมือนกับคนโลภผู้อับโชคที่ไม่รู้จักใช้พลังงานมนุษย์ในการรับใช้องค์ภควาน