ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สอง

บทสรุป ภควัต-คีตา

โศลก 50

บุดดิ-ยุคโท จะฮาทีฮะ
อุเบฺ สุคริทะ-ดุชคริเทฺ

ทัสมาด โยกายะ ยุจยัสวะ
โยกะฮ คารมะสุ โคชะลัมฺ

บุดดิฺ-ยุคทะฮฺ  -  ผู้ปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้, จะฮาทิฺ  -  สามารถขจัด, อิฮะฺ  -  ในชีวิตนี้, อุเบฺฺ  -  ทั้งคู่, สุคริทะ-ดุชคริเทฺ  -  ผลดีและผลเลว, ทัสมาทฺ  -  ดังนั้น, โยกายะฺ  -  เพื่อเห็นแก่การอุทิศตนเสียสละรับใช้, ยุจยัสวะฺ  -  ปฏิบัติงานเช่นนั้น, โยกะฮฺ  -  คริชณะจิตสำนึก, คารมะสฺุ  -  ในกิจกรรมทั้งมวล, โคชะลัมฺ  -  ศิลป

คำแปลฺ

บุคคลผู้ปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้จะทำให้ตนเองหลุดพ้นไปจากผลกรรมทั้งดีและชั่วแม้ในชาตินี้  ฉะนั้น  จงสู้เพื่อโยคะซึ่งเป็นศิลปะแห่งการทำงานทั้งปวง

คำอธิบายฺ

แต่ละชีวิตได้สะสมผลกรรมต่าง  ๆ  ทั้งดีและชั่วนับตั้งแต่สมัยดึกดำบรรพ์  เมื่อเป็นเช่นนี้เราจึงอยู่ในอวิชชาตลอดเวลาเกี่ยวกับสถานภาพพื้นฐานอันแท้จริงของเราอวิชชานี้สามารถขจัดออกไปได้ด้วยคำสั่งสอนของภควัต-คีตาฺ  ที่สอนให้เราศิโรราบต่อองค์ชรีคริชณะในทุก  ๆ  ด้าน  และมีอิสรภาพจากโซ่ตรวนในการเป็นเหยื่อแห่งกรรมและผลกรรมชาติแล้วชาติเล่า  ดังนั้น  อารจุนะทรงได้รับคำแนะนำให้ปฏิบัติงานในคริชณะจิตสำนึกซึ่งเป็นวิธีที่ทำให้บริสุทธิ์จากผลกรรม