สิ่งมีชีวิตผู้หลุดพ้น  อยู่  ณ  สถานที่ที่ไม่มีความทุกข์ทางวัตถุ  บฺากะวะธัมฺ(10.14.58)  กล่าวว่า

“สำหรับผู้ที่ยอมรับเอาพระบาทรูปดอกบัวขององค์ภควานมาเป็นนาวา  องค์ภควานผู้ทรงเป็นที่พึ่งของสรรพสิ่งที่ปรากฏอยู่ในจักรวาล  ทรงมีชื่อเสียงในพระนาม  มุคุนดะหรือผู้ให้  มุคทิฺ  (ความหลุดพ้น)  ทำให้มหาสมุทรแห่งโลกวัตถุกลายมาเป็นน้ำที่อยู่ในรอยเท้าของลูกวัว  พะรัม  พะดัมฺ  คือสถานที่ที่ไม่มีความทุกข์ทางวัตถุ  หรือ  ไวคุณธฺะฺ  ซึ่งเป็นจุดมุ่งหมาย  ไม่ใช่สถานที่ที่มีภยันตรายอยู่ทุกฝีก้าวในชีวิต”

เนื่องด้วยอวิชชา  ทำให้เราไม่รู้ว่าโลกวัตถุนี้เป็นสถานที่ที่มีความทุกข์และมีภยันตรายอยู่ทุกฝีก้าว  อวิชชาเท่านั้นที่ทำให้ผู้ด้อยปัญญาพยายามปรับสถานการณ์ด้วยกิจกรรมเพื่อผลประโยชน์ทางวัตถุ  โดยคิดว่าผลแห่งการกระทำเช่นนี้จะทำให้ตนเองมีความสุข  โดยไม่รู้ว่าไม่มีร่างกายวัตถุชนิดใดไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนภายในจักรวาลวัตถุนี้สามารถมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่มีความทุกข์  ความทุกข์ในชีวิตเช่น  การเกิด  การตาย  ความแก่  และโรคภัยต่าง  ๆ  มีอยู่ทุกหนทุกแห่งภายในโลกวัตถุ  แต่ผู้ที่เข้าใจสถานภาพพื้นฐานอันแท้จริงของตนเองว่าเป็นผู้รับใช้นิรันดรขององค์ภควาน  และทราบถึงสถานภาพของบุคลิกภาพแห่งองค์ภควาน  ปฏิบัติตนรับใช้พระองค์ด้วยความรักทิพย์  หลังจากนี้เราจะเป็นผู้มีคุณวุฒิที่จะเข้าไปในโลก  ไวคุณธฺะฺ  สถานที่ที่ทุกชีวิตไม่มีความทุกข์ทางวัตถุ  ไม่มีอิทธิพลของเวลาและความตาย  การทราบถึงสถานภาพพื้นฐานของตัวเรา  หมายถึงการทราบสถานภาพอันประเสริฐขององค์ภควานเช่นกัน  ผู้ที่คิดผิด  ๆ  ว่า  สถานภาพของสิ่งมีชีวิตและสถานภาพขององค์ภควานอยู่ในระดับเดียวกัน  แน่นอนว่าผู้นั้นอยู่ในความมืดมน  ดังนั้น  เขาจะไม่สามารถปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้แด่องค์ภควานได้  แต่จะพยายามเป็นองค์ภควานเสียเอง  ซึ่งเป็นการปูทางเพื่อวัฏจักรแห่งการเกิดและการตายผู้ที่เข้าใจว่าสถานภาพของตนคือผู้รับใช้และหันมารับใช้องค์ภควาน  ทันใดนั้นเขามีสิทธิ์ิเข้าไปสู่  ไวคุณธฺะ  โลคะฺ  การรับใช้องค์ภควานเรียกว่า  คารมะ-โยกะฺ  หรือ  บุดดิฺ-โยกะฺหรือในคำพูดง่าย  ๆ  คือการอุทิศตนเสียสละรับใช้แด่องค์ภควาน