บทสรุป ภควัต-คีตา
โศลก 52
ยะดา เท โมฮะ-คะลิลัม
บุดดิร วิยะทิทะริชยะทิฺ
ทะดา กันทาสิ นิรเวดัม
ชโรทัพยัสยะ ชรุทัสยะ ชะฺ
ยะดาฺ - เมื่อ, เทฺ - ของเธอ, โมฮะฺ - ความหลง, คะลิลัมฺ - ป่าทึบ, บุดดิฮฺ - การรับใช้ทิพย์ด้วยปัญญา, วิยะทิทะริชยะทิฺ - ข้ามพ้น, ทะดาฺ - ในเวลานั้น, กันทา อสิฺ - ท่านจะไป, นิรเวดัมฺ - ไม่แตกต่าง, ชโรทัพยัสยะฺ - ไปสู่ทั้งหมดที่จะได้ยิน, ชรุทัสยะฺ - ทั้งหมดที่ได้ยินมาแล้ว, ชะฺ - เช่นกัน
คำแปลฺ
เมื่อสติปัญญาของเธอได้ผ่านออกมาจากป่าทึบแห่งความหลง เธอจะเป็นกลางต่อสิ่งที่ได้ยินมาแล้วทั้งหมด และสิ่งที่จะได้ยินทั้งหมด
คำอธิบายฺ
มีตัวอย่างที่ดีมากมายในชีวิตสาวกผู้ยิ่งใหญ่ขององค์ภควาน ด้วยการอุทิศตนเสียสละรับใช้แด่องค์ภควานทำให้ท่านไม่สนใจใยดีต่อพิธีกรรมของพระเวท เมื่อผู้ใดเข้าใจคริชณะและความสัมพันธ์ระหว่างตนเองกับคริชณะอย่างแท้จริง โดยธรรมชาติเขาจะไม่สนใจกับพิธีกรรมเพื่อผลประโยชน์ทางวัตถุ แม้จากพราหมณ์ผู้มีประสบการณ์ ชรีมาดฺะเวนดระ พุรี สาวกและอารชารยะผู้ยิ่งใหญ่ ในสายของสาวก กล่าวว่า
สันดฺยา-วันดะนะ บฺะดรัม อัสทุ บฺะวะโท โบฺฮ สนานะ ทุบฺยัม นะโมฺ
โบฺ เดวาฮ พิทะรัช ชะ ทารพะณะ-วิโดฺ นาฮัม คชะมะฮ คชัมยะทามฺ
ยะทระ ควาพิ นิชัดยะ ยาดะวะ-คุโลททัมสัสยะ คัมสะ-ดวิชะฮฺ
สมารัม สมารัม อกัม ฮะรามิ ทัด อลัม มันเย คิม อันเยนะ เมฺ
“โอ้ การสวดมนต์ของข้าวันละสามครั้ง จงเจริญ! โอ้ ข้าขอแสดงความเคารพแด่การอาบน้ำ! โอ้ เทวดา! โอ้ บรรพบุรุษ! โปรดให้อภัยแด่ข้าที่ไม่สามารถแสดงความเคารพแด่ท่าน ไม่ว่าจะนั่งอยู่ที่ไหนข้าจะระลึกถึงแต่ผู้สืบราชวงศ์อันยิ่งใหญ่แห่งราชวงศ์ยะดุ(คริชณะ) ผู้เป็นศัตรูของคัมสะ เช่นนี้ ทำให้ข้าปราศจากพันธนาการแห่งบาปทั้งมวล ข้าคิดว่าเท่านี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับตัวข้า”
พิธีกรรมต่าง ๆ ของพระเวทบังคับใช้สำหรับนวกะ เช่น การทำความเข้าใจกับบทมนต์ทั้งหมดวันละสามครั้ง การอาบน้ำในตอนเช้า การแสดงความเคารพต่อบรรพบุรุษ ฯลฯ หากเราอยู่ในคริชณะจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์และปฏิบัติตนรับใช้องค์ภควานด้วยความรักทิพย์ เราจะไม่สนใจใยดีต่อกฎเกณฑ์เหล่านี้ เพราะว่าเราได้บรรลุถึงความสมบูรณ์แล้ว หากสามารถบรรลุถึงระดับความเข้าใจด้วยการรับใช้องค์ภควาน ชรีคริชณะ เราไม่จำเป็นต้องปฏิบัติการบำเพ็ญเพียรและการบูชาต่าง ๆ ที่แนะนำไว้ในพระคัมภีร์อีกต่อไป ในทำนองเดียวกัน หากว่าเราไม่เข้าใจจุดมุ่งหมายของพระเวทว่าให้เข้าถึงคริชณะ และมัวแต่ปฏิบัติตามพิธีกรรมต่าง ๆ ฯลฯ เราจะสูญเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์กับการกระทำเช่นนี้ บุคคลในคริชณะจิตสำนึกข้ามพ้นขีดจำกัดของ ชับดะ-บระฮมะฺ หรือขอบเขตแห่งพระเวท และ อุพะนิชัดฺ