บทสรุป ภควัต-คีตา
โศลก 54
อารจุนะ อุวาชะฺ
สทิทะ-พระกยัสยะ คา บฺาชา
สะมาดิฺ-สทัสยะ เคชะวะฺ
สทิทะ-ดีฺฮ คิม พระบฺาเชทะ
คิม อาสีทะ วระเจทะ คิมฺ
อารจุนะฮ อุวาชะฺ - อารจุนะตรัส, สทิทะ-พระกยัสยะฺ - ของผู้ที่สถิตในคริชณะจิตสำนึกอย่างมั่นคง, คาฺ - อะไร, บฺาชาฺ - ภาษา, สะมาดิ-สทัสยะฺ - ของผู้ที่สถิตในสมาธิ, เคชะวะฺ - โอ้ คริชณะ, สทิทะ-ดีฮฺ - ผู้ที่ตั้งมั่นในคริชณะจิตสำนึก, คิมฺ - อะไร, พระบฺาเชทะฺ - พูด, คิมฺ - อย่างไร, อาสีทะฺ - คงอยู่เหมือนเดิม, วระเจทะฺ - เดิน, คิมฺ - อย่างไร
คำแปลฺ
อารจุนะตรัสว่า โอ้ คริชณะ บุคคลที่จิตสำนึกซึมซาบอยู่กับองค์ภควาน มีลักษณะอาการเช่นไร? เขาพูดอย่างไรและใช้ภาษาอะไร? เขานั่งและเดินอย่างไร?
คำอธิบายฺ
ดังที่ทุกคนมีลักษณะอาการเฉพาะตนในสถานการณ์เฉพาะของตน เช่นเดียวกัน ผู้ที่มีคริชณะจิตสำนึกก็มีธรรมชาติเฉพาะตน เช่น การพูด การเดิน การคิดและความรู้สึก ฯลฯ คนรวยจะมีลักษณะอาการที่ส่อให้เห็นว่าเขาเป็นคนรวย คนเป็นโรคมีอาการที่แสดงให้รู้ว่าเขาเป็นโรค คนได้รับการศึกษาสูงก็มีลักษณะอาการของตนดังนั้น ผู้มีจิตสำนึกทิพย์แห่งคริชณะก็มีลักษณะอาการเฉพาะตัวในการกระทำสิ่งต่าง ๆเราสามารถทราบลักษณะอาการเฉพาะตัวนี้ได้จาก ภควัต-คีตาฺ สิ่งสำคัญที่สุดคือผู้มีคริชณะจิตสำนึกพูดอย่างไร เพราะการพูดเป็นคุณสมบัติสำคัญที่สุดของมนุษย์ ได้กล่าวไว้ว่า คนโง่จะไม่มีใครรู้ถ้าหากเขาไม่พูด และคนโง่ที่แต่งตัวดีจะไม่มีใครรู้นอกจากเขาพูด ทันทีที่พูดออกมาเขาจะเปิดเผยตนเองออกมา ลักษณะอาการที่เห็นได้ชัดเจนของผู้มีคริชณะจิตสำนึกคือเขาจะพูดถึงแต่คริชณะและเรื่องราวที่เกี่ยวกับคริชณะเท่านั้นลักษณะอาการอื่น ๆ จะตามมาโดยปริยาย ดังจะกล่าวต่อไป