ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สอง

บทสรุป ภควัต-คีตา

โศลก 55

ชรี-บฺะกะวาน อุวาชะฺ
พระจะฮาทิ ยะดา คามาน
สารวาน พารทฺะ มะโน-กะทานฺ

อาทมะนิ เอวาทมะนา ทุชทะฮ
สทิทะ-พระกยัส ทะโดชยะเทฺ

ชรี-บฺะกะวาน อุวาชะฺ  -  บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าตรัส, พระจะฮาทิฺ  -  ยกเลิก, ยะดาฺ  -  เมื่อ, คามานฺ  -  ปรารถนาเพื่อสนองประสาทสัมผัส, สารวานฺ  -  ของสิ่งต่าง ๆ ทั้งหมด, พารทฺะฺ  -  โอ้ โอรสของพระนางพริทฺา, มะนะฮ-กะทานฺ  -  การคาดคะเนทางจิตใจ, อาทมะ นิฺ  -  ในระดับที่บริสุทธิ์ของดวงวิญญาณ, เอวะฺ  -  แน่นอน, อาทมะนาฺ  -  ด้วยจิตใจที่บริสุทธิ์, ทุสทะฮฺ  -  พึงพอใจ, สทิทะ-พระกยะฮฺ  -  สถิตอยู่เหนือโลก, ทะดาฺ  -  ในเวลานั้น, อุชยะเทฺ  -  ถูกกล่าวไว้

คำแปลฺ

บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าตรัสว่า  โอ้  พารทฺะ  เมื่อบุคคลยกเลิกความปรารถนานานับปการเพื่อสนองประสาทสัมผัส  ซึ่งเกิดขึ้นจากการคาดคะเนของจิต  และเมื่อจิตบริสุทธิ์ขึ้น  เขาจะพบแต่ความพึงพอใจในตนเองเท่านั้น  กล่าวไว้ว่าบุคคลผู้นี้มีจิตสำนึกทิพย์ที่บริสุทธิ์

คำอธิบายฺ

บฺากะวะธัมฺ  ยืนยันว่าบุคคลใดที่มีคริชณะจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์  หรืออุทิศตนรับใช้องค์ภควานจะมีคุณสมบัติที่ดีทั้งหมดของนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่  ในขณะที่ผู้ที่มิได้สถิตในระดับทิพย์นี้จะไม่มีคุณสมบัติที่ดีเลย  เพราะว่าเขาจะพึ่งแต่การคาดคะเนทางจิตใจของตนเองอย่างแน่นอน  ดังนั้นจึงกล่าวได้อย่างถูกต้อง  ณ  ที่นี้ว่าเราต้องยกเลิกความต้องการทางประสาทสัมผัสทั้งหมดซึ่งเกิดขึ้นจากการคาดคะเนของจิตใจความต้องการทางประสาทสัมผัสนี้ไม่สามารถหยุดอย่างผิดธรรมชาติได้  แต่ทันทีที่เราเริ่มปฏิบัติในคริชณะจิตสำนึก  ความต้องการทางประสาทสัมผัสจะบรรเทาลงโดยปริยายโดยไม่ต้องพยายามเป็นพิเศษ  ฉะนั้น  เราต้องปฏิบัติตนในคริชณะจิตสำนึกโดยไม่ลังเล  เพราะการอุทิศตนเสียสละรับใช้นี้  จะช่วยนำเรามาสู่ระดับจิตสำนึกทิพย์ทันทีจิตวิญญาณที่พัฒนาสูงแล้วจะมีความพึงพอใจในตนเองเสมอ  ด้วยสำนึกที่ว่าตนเองเป็นผู้รับใช้ขององค์ภควาน  บุคคลผู้สถิตในระดับทิพย์เช่นนี้จะไม่มีความต้องการทางประสาทสัมผัสอันเนื่องมาจากลัทธิวัตถุนิยมที่ไม่สำคัญ  แต่เขาจะมีความสุขอยู่เสมอในสภาวะธรรมชาติแห่งการรับใช้องค์ภควานนิรันดร