ผู้ที่ไม่มีคริชณะจิตสำนึกจะต้องตกอยู่ภายใต้ความต้องการทางวัตถุ  ขณะที่จิตจดจ่ออยู่ที่รูป  รส  กลิ่น  เสียง  และสัมผัส  ประสาทสัมผัสจำเป็นต้องปฏิบัติงาน  ถ้าหากว่าประสาทสัมผัสมิได้ปฏิบัติงานรับใช้องค์ภควานด้วยความรักทิพย์  ประสาทสัมผัสจะแสวงหางานรับใช้ลัทธิวัตถุนิยมอย่างแน่นอน  ในโลกวัตถุทุก  ๆ  คนรวมทั้งพระศิวะและพระพรหม  โดยไม่ต้องกล่าวถึงเทวดาองค์อื่น  ๆ  บนสวรรค์  ทุก  ๆ  ชีวิตอยู่ภายใต้อิทธิพลของรูป  รส  กลิ่น  เสียง  และสัมผัส  มีวิธีเดียวเท่านั้นที่จะออกจากปัญหาทางโลกวัตถุนี้คือการมาปฏิบัติคริชณะจิตสำนึก  พระศิวะทรงเข้าฌานอย่างลึกซึ้งแต่เมื่อพระนางพารวะทีมายั่วยวนพระองค์เพื่อความสุขทางประสาทสัมผัส  พระศิวะทรงคล้อยตามผลก็คือคารทิเคยะได้กำเนิดออกมา  เมื่อ  ฮะริดาสะ  ทฺาคุระ  สาวกหนุ่มขององค์ภควานถูกยั่วยวนในลักษณะเดียวกันโดยอวตารของ  มายา-เทวีฺ  แต่ฮะริดาสะสามารถผ่านการทดสอบไปได้อย่างง่ายดาย  เพราะว่าท่านได้อุทิศตนเสียสละแด่องค์ชรีคริชณะด้วยความบริสุทธิ์ใจ  ดังที่ได้กล่าวไว้ในโศลกของ  ชรี  ยามุนาชารยะ  สาวกขององค์ภควานผู้มีความจริงใจสามารถหลีกเลี่ยงความสุขทางประสาทสัมผัสทั้งหมดได้  เนื่องจากได้รับรสความสุขทิพย์ที่สูงกว่าในความสัมพันธิ์กับองค์ภควาน  นี่คือเคล็ดลับแห่งความสำเร็จฉะนั้น  ผู้ที่ไม่อยู่ในคริชณะจิตสำนึกไม่ว่าจะมีพลังอำนาจมากมายเพียงใดในการควบคุมประสาทสัมผัสด้วยการเก็บกดอย่างผิดธรรมชาติ  ในที่สุดจะต้องล้มเหลวอย่างแน่นอนเพราะแม้แต่เสี้ยวแห่งความคิดเพื่อความสุขทางประสาทสัมผัส  จะทำให้เขาหวั่นไหวไปกับการสนองความต้องการนั้น