ชรีละ  รูพะ  โกสวามี  ให้คำแนะนำเราดังนี้

ด้วยการพัฒนาคริชณะจิตสำนึกเราทราบว่าทุกสิ่งทุกอย่างสามาถนำมาใช้สอยเพื่อประโยชน์ในการรับใช้องค์ภควานได้  ผู้ที่ไม่มีความรู้ในคริชณะจิตสำนึกพยายามหลีกเลี่ยงสิ่งของวัตถุอย่างผิดธรรมชาติ  ผลก็คือแม้จะต้องการเสรีภาพจากพันธนาการทางวัตถุเพียงใด  ก็จะไม่สามารถบรรลุถึงระดับความสมบูรณ์แห่งการเสียสละ  สิ่งที่เรียกว่าการเสียสละของพวกเขาเรียกว่า  พัลกฺุ  หรือสำคัญน้อย  อีกด้านหนึ่ง  บุคคลในคริชณะจิตสำนึกทราบว่าควรใช้ทุกสิ่งทุกอย่างในการรับใช้องค์ภควานได้อย่างไร  ฉะนั้นท่านไม่มาเป็นผู้พ่ายแพ้แก่จิตสำนึกทางวัตถุ  ดังตัวอย่างของผู้ที่ไม่เชื่อในรูปลักษณ์และเข้าใจว่าองค์ภควานหรือสัจธรรมทรงไม่มีรูปลักษณ์จึงไม่สามารถรับประทานอาหารได้ขณะที่ผู้ไม่เชื่อในรูปลักษณ์พยายามหลีกเลี่ยงการรับประทานอาหารดี  ๆ  สาวกทราบว่าองค์ชรีคริชณะทรงเป็นผู้มีความสุขเกษมสำราญสูงสุด  พระองค์ทรงเสวยทุกสิ่งทุกอย่างที่เราถวายให้พระองค์ด้วยการอุทิศตนเสียสละ  ฉะนั้น  หลังจากการถวายเครื่องเสวยอันประณีตแด่องค์ภควานแล้ว  สาวกจะรับประทานส่วนที่เหลือซึ่งเรียกว่า  พระ-  สาดัมฺ  ดังนั้น  ทุกสิ่งทุกอย่างจึงกลายมาเป็นทิพย์  และไม่มีอันตรายที่จะทำให้ตกลงต่ำสาวกรับประทาน  พระสาดัมฺ  ในคริชณะจิตสำนึก  ขณะที่ผู้ไม่ใช่สาวกปฏิเสธว่าเป็นวัตถุฉะนั้น  ผู้ที่ไม่เชื่อในรูปลักษณ์ไม่สามารถมีความสุขในชีวิตอันเนื่องมาจากการเสียสละที่ผิดธรรมชาติ  และด้วยเหตุนี้ความหวั่นไหวทางจิตใจเพียงเล็กน้อยจะดึงเขาให้ตกต่ำลงมาในสระแห่งความเป็นอยู่ทางวัตถุอีกครั้ง  ได้กล่าวไว้ว่า  จิตวิญญาณนี้ถึงแม้จะเจริญขึ้นมาถึงจุดแห่งความหลุดพ้น  แต่จะสามารถตกลงต่ำได้อีกครั้งหนึ่ง  เนื่องจากไม่มีการอุทิศตนเสียสละรับใช้มาสนับสนุน