ได้อธิบายแล้วว่าภายนอกเราอาจควบคุมประสาทสัมผัสด้วยวิธีที่ฝืนธรรมชาตินอกจากประสาทสัมผัสจะได้มาปฏิบัติการรับใช้ทิพย์ต่อองค์ภควาน  มิฉะนั้นแล้ว  จะมีโอกาสตกต่ำลงได้ทุกเมื่อ  อาจดูเหมือนว่าผู้มีคริชณะจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์อยู่ในระดับประสาทสัมผัส  แต่เนื่องจากมีคริชณะจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์จึงไม่ยึดติดกับกิจกรรมทางประสาทสัมผัส  ผู้มีคริชณะจิตสำนึกคำนึงเพียงแต่ให้คริชณะทรงพอพระทัยเท่านั้นไม่มีอะไรมากไปกว่านี้  ฉะนั้น  ท่านจึงอยู่เหนือความยึดติดและความรังเกียจทั้งปวง  หากคริชณะทรงปรารถนาสาวกสามารถทำอะไรก็ได้  ซึ่งโดยปกติแล้วไม่ชอบทำ  และถ้าหากคริชณะไม่ทรงปรารถนาท่านจะไม่ทำ  แม้โดยปกติธรรมดาชอบทำเพื่อความพึงพอใจของตนเอง  ดังนั้น  การทำหรือไม่ทำจะอยู่ภายใต้การควบคุมของท่าน  แต่จะปฏิบัติภายใต้การแนะนำของคริชณะเท่านั้น  จิตสำนึกเช่นนี้คือพระเมตตาธิคุณอันหาที่สุดมิได้จากองค์ภควาน  ซึ่งสาวกสามารถบรรลุได้แม้จะมีความยึดติดอยู่ในระดับประสาทสัมผัส