หากเราไม่อยู่ในคริชณะจิตสำนึกจะไม่มีความสงบ  บทที่ห้า  (5.29)  ได้ยืนยันว่าเมื่อเราเข้าใจว่าคริชณะทรงเป็นผู้มีความสุขเกษมสำราญเพียงพระองค์เดียวจากผลดีแห่งพิธีบูชาและการบำเพ็ญเพียรทั้งหมด  พระองค์ทรงเป็นเจ้าของสิ่งที่ปรากฏอยู่ในจักรวาลทั้งหมด  และพระองค์ทรงเป็นมิตรแท้ของมวลชีวิต  ด้วยความเข้าใจเช่นนี้เท่านั้นเราจึงสามารถมีความสงบที่แท้จริงได้  ดังนั้น  หากไม่อยู่ในคริชณะจิตสำนึกเราจะไม่มีจุดมุ่งหมายสูงสุดภายในจิตใจ  ความวุ่นวายใจเกิดจากความต้องการจุดมุ่งหมายสูงสุดและเมื่อมั่นใจว่าคริชณะทรงเป็นผู้มีความสุขเกษมสำราญ  ทรงเป็นเจ้าของและทรงเป็นเพื่อนของทุกชีวิตและทุกสิ่ง  ด้วยจิตใจอันแน่วแน่มั่นคงเช่นนี้จะนำมาซึ่งความสงบ  ดังนั้น  ผู้ที่ปฏิบัติตนโดยไม่มีความสัมพันธ์กับคริชณะแน่นอนว่าจะต้องมีความทุกข์  ไร้ความสงบ  ไม่ว่าเขาจะพยายามแสดงออกมาว่าชีวิตมีความสงบและมีความเจริญในวิถีทิพย์มากเพียงใด  คริชณะจิตสำนึกเป็นสภาวะแห่งความสงบร่มเย็นที่ปรากฏอยู่ในตัวเอง  ซึ่งสามารถบรรลุได้ด้วยการมาเชื่อมสัมพันธ์กับคริชณะเท่านั้น