บทสรุป ภควัต-คีตา
โศลก 67
อินดริยาณาม ฮิ ชะระทาม
ยัน มะโน ´นุวิดีฺยะเทฺ
ทัด อัสยะ ฮะระทิ พระกยาม
วายุร นาวัม อิวามบฺะสิฺ
อินดริยาณามฺ - ของประสาทสัมผัส, ฮิฺ - แน่นอน, ชะระทามฺ - ขณะที่ท่องไป, ยัทฺ - กับสิ่งที่, มะนะฮฺ - จิตใจ, อนุวิดียะเทฺ - ปฏิบัติอยู่เป็นประจำ, ทัทฺ - นั้น, อัสยะฺ - ของเขา, ฮะระทิฺ - นำไป, พระกยามฺ - ปัญญา, วายุฮฺ - ลม, นาวัมฺ - เรือ, อิวะฺ - เหมือน, อัมบฺะสิฺ - บนน้ำ
คำแปลฺ
เสมือนดั่งเรือในกระแสน้ำที่ถูกลมพายุพัดพาไป แม้ประสาทสัมผัสเพียงส่วนเดียวที่เตลิดเปิดเปิงไปตามกระแสแห่งจิตใจ สามารถนำพาปัญญาของผู้นั้นให้ล่องลอยไปได้
คำอธิบายฺ
หากประสาทสัมผัสทั้งหมดมิได้ปฏิบัติรับใช้องค์ภควาน แม้ประสาทสัมผัสเพียงส่วนเดียวที่ปฏิบัติเพื่อสนองประสาทสัมผัสก็สามารถหันเหสาวกจากวิถีทางเพื่อความเจริญในวิถีทิพย์ได้ ดังที่ได้กล่าวไว้แล้วในชีวิตของ มะฮาราจะ อัมบะรีชะ ประสาทสัมผัสทั้งหมดจะต้องใช้ปฏิบัติในคริชณะจิตสำนึกเท่านั้น เพราะนี่คือเทคนิคที่ถูกต้องในการควบคุมจิตใจ