ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สอง

บทสรุป ภควัต-คีตา

โศลก 68

ทัสมาด ยัสยะ มะฮา-บาโฮ
นิกริฮีทานิ สารวะชะฮฺ

อินดริยาณีนดริยารเทฺบฺยัส
ทัสยะ พระกยา พระทิชทิทาฺ

ทัสมาทฺ  -  ดังนั้น, ยัสยะฺ  -  ผู้ซึ่ง, มะฮา-บาโฮฺ  -  โอ้ นักรบผู้ยอดเยี่ยม, นิกริฮีทานิฺ  -  เหนี่ยวรั้งลงมา, สารวะชะฺ  -  รอบ ๆ ทั้งหมด, อินดริยาณิฺ  -  ประสาทสัมผัส, อินดริยะ-อารเทฺบยะฮฺ  -  จากอายตนะภายนอก, ทัสยะฺ  -  ของเขา, พระกยาฺ  -  ปัญญา, พระทิชทิทาฺ  -  ตั้งมั่น

คำแปลฺ

ฉะนั้น  โอ้ขุนศึกผู้ยอดเยี่ยม  ผู้ที่สามารถปรามประสาทสัมผัสจากอายตนะภายนอกได้  จึงเป็นผู้มีปัญญาที่มั่นคงอย่างแน่นอน

คำอธิบายฺ

เราสามารถปรามพลังแห่งความต้องการสนองประสาทสัมผัสด้วยวิธีการในคริชณะจิตสำนึก  หรือการใช้ประสาทสัมผัสทั้งหมดเพื่อรับใช้องค์ภควานด้วยความรักเท่านั้น  เปรียบเสมือนศัตรูถูกกักบริเวณไว้ด้วยอำนาจที่สูงกว่า  ประสาทสัมผัสสามารถถูกปรามไว้ได้เช่นเดียวกัน  ไม่ใช่จากความพยายามใด  ๆ  ของมนุษย์  แต่จากการให้ประสาทสัมผัสทั้งหมดปฏิบัติรับใช้องค์ภควานเท่านั้น  ผู้ที่เข้าใจว่าจากการปฏิบัติคริชณะจิตสำนึกเพียงอย่างเดียว  ปัญญาจึงจะมีความมั่นคงอย่างแท้จริง  และเราสมควรฝึกฝนศิลปะนี้ภายใต้การแนะนำของพระอาจารย์ทิพย์ผู้เชื่อถือได้  จึงจะได้ชื่อว่า  สาดฺะคะฺ  หรือผู้ที่เหมาะสมเพื่อความหลุดพ้น