มีผู้มีปัญญาอยู่สองประเภท  ประเภทที่หนึ่งมีปัญญาในกิจกรรมทางวัตถุเพื่อสนองประสาทสัมผัส  และอีกประเภทหนึ่งเป็นผู้พิจารณาใคร่ครวญตนเองและเป็นผู้ตื่นในการฝึกฝนเพื่อความรู้แจ้งแห่งตน  เวลาปฏิบัติธรรมของนักปราชญ์ผู้พิจารณาใคร่ครวญตนเองหรือผู้มีความสุขุมรอบคอบ  จะเป็นเวลากลางคืนของผู้ที่ซึมซาบอยู่ในวัตถุ  นักวัตถุนิยมจะคงนอนในเวลากลางคืนเช่นนี้เนื่องมาจากอวิชชาในความรู้แจ้งแห่งตน  นักปราชญ์ผู้พิจารณาใคร่ครวญตนเองจะตื่น  “ในเวลากลางคืน”  ของนักวัตถุนิยมนักปราชญ์มีความรู้สึกปลื้มปีติสุขทิพย์ในการพัฒนาวัฒนธรรมแห่งดวงวิญญาณทีละน้อย  ขณะที่นักวัตถุนิยมนอนหลับต่อความรู้แจ้งแห่งตน  ฝันถึงความสุขทางประสาทสัมผัสต่าง  ๆ  นานา  มีความรู้สึกสุขบ้างและทุกข์บ้างในขณะที่หลับอยู่  ผู้ที่พิจารณาใคร่ครวญตนเองจะไม่ใยดีกับความสุขหรือความทุกข์ทางวัตถุ  ท่านมุ่งหน้าต่อไปกับกิจกรรมเพื่อความรู้แจ้งแห่งตนโดยไม่หวั่นไหวต่อผลกรรมทางวัตถุ