แม้มหาสมุทรอันกว้างใหญ่ไพศาลจะเต็มเปี่ยมไปด้วยน้ำอยู่เสมอ  โดยเฉพาะในฤดูฝนที่มีน้ำไหลเข้ามาอย่างมากมาย  แต่มหาสมุทรก็ยังคงเหมือนเดิม  มีความมั่นคงไม่หวั่นไหว  และน้ำไม่เคยข้ามพ้นขอบเขตของมหาสมุทร  นี่คือความจริงเช่นเดียวกันกับผู้ที่มีความมั่นคงในคริชณะจิตสำนึก  ตราบใดที่เรายังมีร่างวัตถุอยู่  ความต้องการทางร่างกายเพื่อสนองประสาทสัมผัสจะดำเนินต่อไป  อย่างไรก็ดี  สาวกไม่หวั่นไหวไปกับความต้องการเหล่านี้  เนื่องจากความเต็มเปี่ยมในตนเอง  บุคคลในคริชณะจิตสำนึกไม่ต้องการสิ่งใด  เพราะว่าองค์ภควานทรงประทานสิ่งจำเป็นทางวัตถุทั้งหมดให้อยู่แล้วดังนั้น  ตัวเขาเปรียบเสมือนกับมหาสมุทรที่มีความเต็มเปี่ยมอยู่ในตัวเองเสมอ  ความต้องการอาจไหลเข้ามาเสมือนดังน้ำในแม่น้ำที่ไหลลงสู่มหาสมุทร  แต่เขายังมั่นคงในกิจกรรมของตนเองเสมอ  ไม่เคยหวั่นไหวแม้แต่เพียงนิดเดียวจากความต้องการเพื่อสนองประสาทสัมผัส  นี่คือข้อพิสูจน์ของบุคคลในคริชณะจิตสำนึก  ผู้ที่สูญเสียความต้องการทั้งหมดเพื่อสนองประสาทสัมผัสวัตถุ  ถึงแม้ความต้องการจะยังปรากฏอยู่เพราะว่าเขายังคงรักษาความพึงพอใจในการรับใช้องค์ภควานด้วยความรักทิพย์  ยังคงสามารถรักษาความมั่นคงเหมือนดั่งมหาสมุทร  ดังนั้น  จึงได้รับความสุขจากความสงบอย่างสมบูรณ์  อย่างไรก็ดี  ผู้อื่นที่ต้องการสนองความต้องการของตน  แม้มาถึงจุดแห่งความหลุดพ้นก็จะไม่ได้รับความสงบ  จึงไม่จำเป็นต้องกล่าวถึงความสำเร็จทางวัตถุ  ผู้ทำงานเพื่อผลประโยชน์ทางวัตถุ  ผู้ต้องการความหลุดพ้น  รวมทั้งโยคีที่ต้องการอิทธิฤทธิ์ปาฏิหารย์  ทั้งหมดไม่ได้รับความสุขเพราะความต้องการจะไม่ได้รับการสนองตอบแต่บุคคลในคริชณะจิตสำนึกมีความสุขในการรับใช้องค์ภควาน  และไม่มีความต้องการใด  ๆ  ที่จะต้องตอบสนอง  อันที่จริง  เขาไม่ต้องการแม้กระทั่งความหลุดพ้นจากสิ่งที่เรียกว่าพันธนาการทางวัตถุ  สาวกของชรีคริชณะไม่มีความต้องการทางวัตถุ  ดังนั้น  จึงเป็นผู้ที่มีความสงบอย่างสมบูรณ์บริบูรณ์