เราสามารถบรรลุถึงคริชณะจิตสำนึกหรือชีวิตทิพย์นี้ได้ในทันทีภายในหนึ่งวินาที  หรือเราอาจไม่บรรลุถึงระดับชีวิตเช่นนี้ได้เลยแม้เป็นเวลาล้าน  ๆ  ชาติ  มันเป็นเรื่องของความเข้าใจและยอมรับความจริงเท่านั้น  คัทวางกะ  มะฮาราจะ  ทรงบรรลุถึงระดับชีวิตเช่นนี้เพียงไม่กี่นาทีก่อนจะสวรรคตด้วยการศิโรราบต่อคริชณะ  นิรวาณะฺหมายถึงสิ้นสุดการดำเนินชีวิตทางวัตถุ  ตามปรัชญา  สูนยะวาดิฺ  จะมีแต่ความว่างเปล่าหลังจากเสร็จสิ้นชีวิตวัตถุนี้  แต่  ภควัต-คีตาฺ  สอนแตกต่างออกไป  ชีวิตจริงเริ่มต้นหลังจากชีวิตวัตถุนี้สิ้นสุดลง  สำหรับนักวัตถุนิยมหยาบ  ๆ  เป็นการเพียงพอแล้วที่ได้รู้ว่าเราต้องจบสิ้นวิถีชีวิตทางวัตถุนี้  แต่สำหรับบุคคลผู้เจริญทางจิตวิญญาณจะมีอีกชีวิตหนึ่งหลังจากชีวิตวัตถุนี้  ก่อนจบสิ้นชีวิตนี้หากเราโชคดีพอที่จะพัฒนาคริชณะจิตสำนึก  เราจะบรรลุถึงระดับ  บระฮมะ-นิรวาณะฺ  ทันที  ไม่มีข้อแตกต่างระหว่างอาณาจักรแห่งองค์ภควานและการอุทิศตนเสียสละรับใช้องค์ภควาน  เพราะทั้งสองสิ่งอยู่ในระดับที่สมบูรณ์บริบูรณ์  การอุทิศตนรับใช้องค์ภควานด้วยความรักทิพย์คือการบรรลุถึงอาณาจักรทิพย์ในโลกวัตถุมีกิจกรรมเพื่อสนองประสาทสัมผัส  ขณะที่ในโลกทิพย์มีกิจกรรมคริชณะจิตสำนึก  การบรรลุถึงคริชณะจิตสำนึกแม้ในชีวิตนี้ก็เป็นการบรรลุถึง  บระฮมันฺ  ทันทีและผู้ที่สถิตในคริชณะจิตสำนึกได้เข้าไปสู่อาณาจักรแห่งองค์ภควานเรียบร้อยแล้วอย่างแน่นอน

บระฮมันฺ  เป็นสิ่งตรงข้ามกับวัตถุ  ดังนั้น  บราฮมี  สทิฺทิฺ  หมายถึง  “ไม่อยู่ในระดับกิจกรรมทางวัตถุ”  การอุทิศตนเสียสละรับใช้องค์ภควานได้รับการยอมรับในภควัต-  คีตาฺ  ว่าเป็นระดับหลุดพ้น  (สะ  กุณาน  สะมะทีท  ไยทาน  บระฮมะ-บํูยายะ  คัลพะเทฺ)  ดังนั้น  บราฮมี  สทิฺทิฺ  คือความหลุดพ้นจากพันธนาการทางวัตถุ

ชรีละ  บัคธิวิโนดะ  ทฺาคุระ  สรุปบทที่สองของ  ภควัต-คีตาฺ  ว่าเป็นบทสรุปทั้งหมดของหนังสือเล่มนี้  ใน  ภควัต-คีตาฺ  เป็นเรื่องของ  คารมะ-โยกะ,  กยานะ-โยกะฺ.และ  บัคธิ-โยกะฺ  ในบทที่สองได้อธิบาย  คารมะ-โยกะฺ  และ  กยานะ-โยกะฺ  อย่างชัดเจนและกล่าวถึง  บัคธิ-โยกะฺ  เพียงเล็กน้อย  ดังนั้น  จึงเป็นบทสรุปของหนังสือเล่มนี้