พระราชาดฺริทะราชทระทรงมีความยินดีมากที่รู้ว่าอารจุนะไม่ยอมรบ  และจะหนีออกจากสนามรบเพื่อไปภิกขาจารหาเลี้ยงชีพ  แต่สันจะยะได้ทำให้ดฺริทะราชทระทรงผิดหวังอีกครั้งหนึ่งด้วยการกล่าว  อารจุนะทรงมีความสามารถในการสังหารศัตรู  (พะรัน  ทะพะฮฺ)  ถึงแม้อารจุนะในตอนนี้เปี่ยมไปด้วยความเศร้าโศกอันมิบังควร  เนื่องจากความรักความห่วงใยที่มีต่อครอบครัว  อารจุนะทรงยอมศิโรราบมาเป็นสาวกของคริชณะพระอาจารย์ทิพย์สูงสุด  แสดงให้เห็นว่าในไม่ช้าจะเป็นอิสระจากความเศร้าโศกอันมิควรซึ่งมีผลสืบเนื่องมาจากความรักและความห่วงใยในครอบครัว  และจะได้รับแสงสว่างจากความรู้อันสมบูรณ์ในการรู้แจ้งแห่งตนหรือคริชณะจิตสำนึก  จากนั้น  อารจุนะจะทรงลุกขึ้นมาสู้อย่างแน่นอน  ดังนั้น  ความสุขของดฺริทะราชทรงถูกทำให้เลือนหายไป  เพราะคริชณะทรงทำให้อารจุนะได้รับแสงสว่างและจะต่อสู้จนถึงที่สุด