บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าชรีคริชณะทรงอธิบายถึงสถานภาพพื้นฐานของดวงวิญญาณอย่างละเอียดในบทที่ผ่านมา  ด้วยพระประสงค์ที่จะส่งอารจุนะสหายสนิทของพระองค์ให้ออกจากมหาสมุทรแห่งความทุกข์ทางวัตถุ  และทรงแนะนำวิถีแห่งการรู้แจ้งตนเองคือ  บุดดฺิ-โยกะฺ  หรือคริชณะจิตสำนึก  บางครั้งมีผู้เข้าใจผิดคิดว่าคริชณะจิตสำนึกหมายถึงความเฉื่อยชา  เกียจคร้าน  ผู้ที่เข้าใจผิดเช่นนี้จะปลีกตัวไปอยู่ตามลำพังสวดมนต์ภาวนาพระนามอันศักดิ์สิทธิ์ขององค์ชรีคริชณะเพื่อให้มีคริชณะจิตสำนึกโดยสมบูรณ์  หากว่าไม่ได้รับการฝึกฝนในปรัชญาแห่งคริชณะจิตสำนึกแล้ว  ไม่แนะนำให้ไปสวดภาวนาพระนามอันศักดิ์สิทธิ์ขององค์ภควานโดยลำพัง  ซึ่งอาจได้รับการสรรเสริญเยินยอจากประชาชนผู้พาซื่อ  อารจุนะทรงคิดเช่นเดียวกันว่าคริชณะจิตสำนึกหรือ  บุดดฺิ-โยกะฺ  หรือการใช้สติปัญญาในความเจริญก้าวหน้าแห่งความรู้ทิพย์เป็นเสมือนเกษียณจากชีวิตการทำงาน  ไปบำเพ็ญเพียรและสมถะอย่างเคร่งครัดในที่โดดเดี่ยว  อีกนัยหนึ่ง  อารจุนะทรงปรารถนาที่จะหลีกเลี่ยงการต่อสู้  และใช้ความชำนาญอ้างเอาคริชณะจิตสำนึกมาเป็นข้อแก้ตัว  แต่ในฐานะที่เป็นศิษย์ผู้มีความจริงใจ  อารจุนะได้วางปัญหาลงต่อหน้าพระอาจารย์  และถามคริชณะว่าควรปฎิบัติอย่างไรจึงจะดีที่สุด  ในการตอบคำถามนี้  องค์ชรีคริชณะทรงอธิบาย  คารมะ-โยกะฺ  หรือการทำงานในคริชณะจิตสำนึกอย่างละเอียดในบทที่สามนี้