ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สาม

คารมะ-โยกะ

โศลก 12

อิชทาน โบฺกาน ฮิ โว เดวา
ดาสยันเท ยะกยะ-บฺาวิทาฮฺ

ไทร ดัททาน อพระดาไยบฺโย
โย บุงคเท สเทนะ เอวะ สะฮฺ

อิชทานฺ  -  ปรารถนา, โบฺกานฺ  -  ความจำเป็นของชีวิต, ฮิฺ  -  แน่นอน, วะฮฺ  -  แด่ท่าน, เดวาฮฺ  -  เทวดา, ดาสยันเทฺ  -  จะให้รางวัล, ยะกยะ-บฺาวิทาฮฺ  -  ได้รับความพึงพอใจจากการปฎิบัติบูชา, ไทฮฺ  -  โดยพวกเขา, ดัททานฺ  -  สิ่งที่ให้, อพระดายะฺ  -  ไม่มีการถวาย, เอบฺยะฮฺ  -  แด่เหล่าเทวดา, ยะฮฺ  -  ผู้ซึ่ง, บุงคเทฺ  -  มีความสุข, สเทนะฮฺ  -  ขโมย, เอวะฺ  -  แน่นอน, สะฮฺ  -  เขา

คำแปลฺ

เหล่าเทวดาผู้ควบคุมสิ่งจำเป็นต่าง  ๆ  สำหรับชีวิต  ได้รับความพึงพอพระทัยจากการปฏิบัติ  ยะกยะ  (การบูชา)  จะจัดส่งสิ่งของจำเป็นทั้งหมดให้แด่พวกเธอ  แต่ผู้ที่ได้รับความสุขจากของขวัญเหล่านี้โดยมิได้นำมาถวายคืนให้เทวดา  เป็นขโมยอย่างแน่นอน

คำอธิบายฺ

มวลเทวดาเป็นผู้แทนที่ได้รับมอบอำนาจจากบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าองค์วิชณุในการจัดส่ง  ฉะนั้น  เหล่าเทวดาต้องได้รับความพึงพอพระทัยจากการปฎิบัติ  ยะกยะฺ  ที่ได้กำหนดไว้  ในคัมภีร์พระเวทมี  ยะกยะฺ  ต่าง  ๆ  ที่ได้กำหนดไว้สำหรับมวลเทวดา  แต่ว่าในที่สุดการบูชาทั้งหมดจะถวายให้บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า  สำหรับผู้ที่ไม่เข้าใจว่าบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าคือใครจึงได้แนะนำการบูชาเทวดา  คัมภีร์พระเวทได้แนะนำ  ยะกยะฺ  ต่าง  ๆ  ตามลักษณะทางวัตถุของแต่ละบุคคล  การบูชาเทวดาก็มีหลักพื้นฐานเหมือนกัน  คือตามคุณลักษณะที่แตกต่างกันไป  ตัวอย่างเช่น  ผู้ที่รับประทานเนื้อสัตว์จะได้รับคำแนะนำให้บูชาสัตว์ต่อหน้าเจ้าแม่  คาลีฺ  รูปลักษณ์อันน่าสะพรึงกลัวของธรรมชาติวัตถุ  สำหรับผู้ที่อยู่ในระดับความดีได้แนะนำให้ปฎิบัติทิพย์บูชาแด่พระวิชณุ  แต่ในที่สุดผลของ  ยะกยะฺ  ทั้งหมดจะค่อย  ๆ  ส่งเสริมเราให้มาอยู่ในสถานภาพทิพย์  สำหรับบุคคลทั่วไปอย่างน้อยที่สุด  ยะกยะฺ  ห้าอย่าง  มีชื่อว่า  พันชะ-  มะฮา-ยะกยะฺ  เป็นสิ่งจำเป็น

อย่างไรก็ตามเราควรทราบว่าสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิตทั้งหมดที่สังคมมนุษย์ต้องการ  เทวดาผู้เป็นตัวแทนขององค์ภควานทรงเป็นผู้จัดส่ง  ไม่มีผู้ใดสามารถผลิตอะไรขึ้นมาได้  ตัวอย่างเช่น  อาหารทั้งหมดในสังคมมนุษย์ที่อยู่ในระดับความดีซึ่งรวมทั้งเมล็ดข้าว  ผลไม้  ผัก  นม  น้ำตาล  ฯลฯ  และอาหารสำหรับนักมังสะบริโภคด้วย  เช่น  เนื้อสัตว์มนุษย์ไม่สามารถผลิตอะไรได้เลย  มีตัวอย่างอีกเช่น  ความร้อน  แสง  น้ำ  ลม  ฯลฯ  ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิตเช่นกัน  สังคมมนุษย์ก็ไม่สามารถผลิตได้  ถ้าไม่มีองค์ภควานจะไม่มีแสงอาทิตย์  แสงจันทร์  ฝน  และลม  ฯลฯ  หากขาดสิ่งเหล่านี้จะไม่มีใครสามารถมีชีวิตอยู่ได้  ดังนั้น  ชีวิตเราจึงขึ้นอยู่กับการจัดส่งสิ่งต่าง  ๆ  จากองค์ภควาน  แม้แต่โรงงานผู้ผลิตซึ่งต้องการวัตถุดิบมากมาย  เช่น  โลหะ  กำมะถัน  เมอร์คิวรี่  แมงกานีส  และ  สิ่งจำเป็นอื่น  ๆ  อีกมาก  ทั้งหมดนี้ผู้แทนขององค์ภควานทรงเป็นผู้จัดส่งให้ด้วยจุดมุ่งหมายเพื่อให้เราได้ใช้สิ่งต่าง  ๆ  อย่างเหมาะสมในการที่จะรักษาสุขภาพพลามัยให้ดีเพื่อความรู้แจ้งแห่งตน  และนำเราไปสู่จุดมุ่งหมายสูงสุดของชีวิต  นั่นคือเสรีภาพจากการดิ้นรนทางวัตถุเพื่อความอยู่รอด  จุดมุ่งหมายของชีวิตนี้สามารถบรรลุได้ด้วยการปฎิบัติ  ยะกยะฺ  หากเราลืมจุดมุ่งหมายของชีวิตมนุษย์  ได้แต่รับเอาสิ่งของต่าง  ๆ  จากผู้แทนขององค์ภควานเพื่อสนองประสาทสัมผัสตนเองก็จะถูกพันธนาการมากยิ่งขึ้นในความเป็นอยู่ทางวัตถุซึ่งไม่ใช่จุดมุ่งหมายของการสร้าง  เราจึงเป็นขโมยอย่างแน่นอน  ดังนั้น  เราต้องถูกลงโทษตามกฎแห่งธรรมชาติวัตถุ  ในสังคมโจรจะไม่มีวันมีความสุขเพราะว่าพวกโจรไม่มีจุดมุ่งหมายในชีวิต  โจรหยาบหรือนักวัตถุนิยมไม่มีจุดมุ่งหมายสูงสุดของชีวิตพวกโจรมุ่งแต่จะสนองประสาทสัมผัส  และไม่มีความรู้ว่าจะปฎิบัติ  ยะกยะฺ  อย่างไร  อย่างไรก็ดีองค์เชธันญะได้ทรงสถาปนาการปฎิบัติ  ยะกยะฺ  ที่ง่ายที่สุดเรียกว่า  สังคีรทะนะ-ยะกยะฺ  ซึ่งไม่ว่าใครในโลกก็สามารถปฎิบัติได้หากยอมรับในหลักการของคริชณะจิตสำนึก