คารมะ-โยกะ
โศลก 12
อิชทาน โบฺกาน ฮิ โว เดวา
ดาสยันเท ยะกยะ-บฺาวิทาฮฺ
ไทร ดัททาน อพระดาไยบฺโย
โย บุงคเท สเทนะ เอวะ สะฮฺ
อิชทานฺ - ปรารถนา, โบฺกานฺ - ความจำเป็นของชีวิต, ฮิฺ - แน่นอน, วะฮฺ - แด่ท่าน, เดวาฮฺ - เทวดา, ดาสยันเทฺ - จะให้รางวัล, ยะกยะ-บฺาวิทาฮฺ - ได้รับความพึงพอใจจากการปฎิบัติบูชา, ไทฮฺ - โดยพวกเขา, ดัททานฺ - สิ่งที่ให้, อพระดายะฺ - ไม่มีการถวาย, เอบฺยะฮฺ - แด่เหล่าเทวดา, ยะฮฺ - ผู้ซึ่ง, บุงคเทฺ - มีความสุข, สเทนะฮฺ - ขโมย, เอวะฺ - แน่นอน, สะฮฺ - เขา
คำแปลฺ
เหล่าเทวดาผู้ควบคุมสิ่งจำเป็นต่าง ๆ สำหรับชีวิต ได้รับความพึงพอพระทัยจากการปฏิบัติ ยะกยะ (การบูชา) จะจัดส่งสิ่งของจำเป็นทั้งหมดให้แด่พวกเธอ แต่ผู้ที่ได้รับความสุขจากของขวัญเหล่านี้โดยมิได้นำมาถวายคืนให้เทวดา เป็นขโมยอย่างแน่นอน
คำอธิบายฺ
มวลเทวดาเป็นผู้แทนที่ได้รับมอบอำนาจจากบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าองค์วิชณุในการจัดส่ง ฉะนั้น เหล่าเทวดาต้องได้รับความพึงพอพระทัยจากการปฎิบัติ ยะกยะฺ ที่ได้กำหนดไว้ ในคัมภีร์พระเวทมี ยะกยะฺ ต่าง ๆ ที่ได้กำหนดไว้สำหรับมวลเทวดา แต่ว่าในที่สุดการบูชาทั้งหมดจะถวายให้บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า สำหรับผู้ที่ไม่เข้าใจว่าบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าคือใครจึงได้แนะนำการบูชาเทวดา คัมภีร์พระเวทได้แนะนำ ยะกยะฺ ต่าง ๆ ตามลักษณะทางวัตถุของแต่ละบุคคล การบูชาเทวดาก็มีหลักพื้นฐานเหมือนกัน คือตามคุณลักษณะที่แตกต่างกันไป ตัวอย่างเช่น ผู้ที่รับประทานเนื้อสัตว์จะได้รับคำแนะนำให้บูชาสัตว์ต่อหน้าเจ้าแม่ คาลีฺ รูปลักษณ์อันน่าสะพรึงกลัวของธรรมชาติวัตถุ สำหรับผู้ที่อยู่ในระดับความดีได้แนะนำให้ปฎิบัติทิพย์บูชาแด่พระวิชณุ แต่ในที่สุดผลของ ยะกยะฺ ทั้งหมดจะค่อย ๆ ส่งเสริมเราให้มาอยู่ในสถานภาพทิพย์ สำหรับบุคคลทั่วไปอย่างน้อยที่สุด ยะกยะฺ ห้าอย่าง มีชื่อว่า พันชะ- มะฮา-ยะกยะฺ เป็นสิ่งจำเป็น
อย่างไรก็ตามเราควรทราบว่าสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิตทั้งหมดที่สังคมมนุษย์ต้องการ เทวดาผู้เป็นตัวแทนขององค์ภควานทรงเป็นผู้จัดส่ง ไม่มีผู้ใดสามารถผลิตอะไรขึ้นมาได้ ตัวอย่างเช่น อาหารทั้งหมดในสังคมมนุษย์ที่อยู่ในระดับความดีซึ่งรวมทั้งเมล็ดข้าว ผลไม้ ผัก นม น้ำตาล ฯลฯ และอาหารสำหรับนักมังสะบริโภคด้วย เช่น เนื้อสัตว์มนุษย์ไม่สามารถผลิตอะไรได้เลย มีตัวอย่างอีกเช่น ความร้อน แสง น้ำ ลม ฯลฯ ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิตเช่นกัน สังคมมนุษย์ก็ไม่สามารถผลิตได้ ถ้าไม่มีองค์ภควานจะไม่มีแสงอาทิตย์ แสงจันทร์ ฝน และลม ฯลฯ หากขาดสิ่งเหล่านี้จะไม่มีใครสามารถมีชีวิตอยู่ได้ ดังนั้น ชีวิตเราจึงขึ้นอยู่กับการจัดส่งสิ่งต่าง ๆ จากองค์ภควาน แม้แต่โรงงานผู้ผลิตซึ่งต้องการวัตถุดิบมากมาย เช่น โลหะ กำมะถัน เมอร์คิวรี่ แมงกานีส และ สิ่งจำเป็นอื่น ๆ อีกมาก ทั้งหมดนี้ผู้แทนขององค์ภควานทรงเป็นผู้จัดส่งให้ด้วยจุดมุ่งหมายเพื่อให้เราได้ใช้สิ่งต่าง ๆ อย่างเหมาะสมในการที่จะรักษาสุขภาพพลามัยให้ดีเพื่อความรู้แจ้งแห่งตน และนำเราไปสู่จุดมุ่งหมายสูงสุดของชีวิต นั่นคือเสรีภาพจากการดิ้นรนทางวัตถุเพื่อความอยู่รอด จุดมุ่งหมายของชีวิตนี้สามารถบรรลุได้ด้วยการปฎิบัติ ยะกยะฺ หากเราลืมจุดมุ่งหมายของชีวิตมนุษย์ ได้แต่รับเอาสิ่งของต่าง ๆ จากผู้แทนขององค์ภควานเพื่อสนองประสาทสัมผัสตนเองก็จะถูกพันธนาการมากยิ่งขึ้นในความเป็นอยู่ทางวัตถุซึ่งไม่ใช่จุดมุ่งหมายของการสร้าง เราจึงเป็นขโมยอย่างแน่นอน ดังนั้น เราต้องถูกลงโทษตามกฎแห่งธรรมชาติวัตถุ ในสังคมโจรจะไม่มีวันมีความสุขเพราะว่าพวกโจรไม่มีจุดมุ่งหมายในชีวิต โจรหยาบหรือนักวัตถุนิยมไม่มีจุดมุ่งหมายสูงสุดของชีวิตพวกโจรมุ่งแต่จะสนองประสาทสัมผัส และไม่มีความรู้ว่าจะปฎิบัติ ยะกยะฺ อย่างไร อย่างไรก็ดีองค์เชธันญะได้ทรงสถาปนาการปฎิบัติ ยะกยะฺ ที่ง่ายที่สุดเรียกว่า สังคีรทะนะ-ยะกยะฺ ซึ่งไม่ว่าใครในโลกก็สามารถปฎิบัติได้หากยอมรับในหลักการของคริชณะจิตสำนึก