สาวกขององค์ภควานหรือบุคคลที่อยู่ในคริชณะจิตสำนึกเรียกว่า  สันทะฺ  พวกท่านอยู่ในความรักกับองค์ภควานเสมอ  ดังที่ได้กล่าวไว้ใน  บระฮมะ-สัมฮิทาฺ  (5.38):  เพรมานจะนะ-ชชุริทะ-บฺัคธิ-วิโลชะเนนะ  สันทะฮ  สะไดวะ  ฮริดะเยชุ  วิโลคะยันทิ,  สันทะฺ  อยู่ในความรักอย่างแน่นแฟ้นกับบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าองค์โกวินดะ  (ผู้ให้ความสุขทั้งปวง)  หรือองค์มุคุนดะ  (ผู้ให้อิสรภาพ)  หรือองค์คริชณะ  (ผู้มีเสน่ห์สูงสุด)อยู่เสมอ  ไม่สามารถรับเอาสิ่งใดที่ไม่ได้ถวายให้องค์ภควานก่อน  ฉะนั้น  สาวกเหล่านี้ปฎิบัติ  ยะกยะฺ  ในระดับต่าง  ๆ  แห่งการอุทิศตนเสียสละรับใช้อยู่เสมอ  เช่น  ชระวะณัม,  คีรทะนัม,  สมะระณัม,  อารชะณัมฺ  ฯลฯ  และการปฎิบัติ  ยะกยะฺ  เหล่านี้จะคุ้มครองท่านให้อยู่ห่างจากมลทินแห่งการคบหาสมาคมที่เป็นบาปในโลกวัตถุทุกชนิด  ผู้ที่ปรุงอาหารเพื่อตนเองหรือเพื่อสนองประสาทสัมผัสแห่งตนไม่เพียงแต่เป็นขโมยเท่านั้น  หากแต่ยังเป็นผู้ที่รับประทานเอาความบาปทุกชนิดเข้าไปด้วย  เป็นทั้งขโมยและคนบาปจะมีความสุขได้อย่างไรมันเป็นไปไม่ได้  ฉะนั้น  เพื่อให้ประชากรมีความสุขในทุก  ๆ  ด้านจึงต้องได้รับการสอนให้ปฎิบัติวิธีการง่าย  ๆ  คือ  สังคีรทะนะ-ยะกยะฺ  ในคริชณะจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์  มิฉะนั้น  จะไม่มีความสงบหรือความสุขในโลกนี้