ชรีละ  บะละเดวะ  วิดยาบูชะณะ  นักเขียนและนักบรรยาย  ภควัต-คีตาฺ  ผู้ยิ่งใหญ่ได้เขียนดังต่อไปนี้:  เย  อินดราดิ-อังกะทะยาวัสทฺิทัม  ยะกยัม  สารเวชวะรัม  วิชณุม  อับฺฮยารชยะ  ทัช-เชฺชัม  อัชนันทิ  เทนะ  ทัด  เดฮะ-ยาทราม  สัมพาดะยันทิ,  เท  สันทะฮ  สารเวชวะรัสยะ  ยะกยะ-พุรุชัสยะ  บัคธาฮ  สารวะ-คิลบิไชร  อนาดิ-คาละ-วิวริดไดฺร  อาทมานุบฺะวะ-พระทิบันดฺะไคร  นิคฺิไลฮ  พาไพร  วิมุชยันเทฺ  องค์ภควานทรงมีพระนามว่า  ยะกยะ-พุรุชะฺ  หรือผู้ที่ได้รับผลประโยชน์จากการบูชาทั้งหมด  ทรงเป็นเจ้านายของปวงเทวดาผู้ทรงรับใช้พระองค์เสมือนส่วนต่าง  ๆ  ของพระวรกายที่รับใช้ทั่วทั้งพระวรกายเทวดาเช่น  พระอินทร์  (อินดระฺ)  พระจันทร์  (ชันดระฺ)  และพระวะรุณะ  ทรงเป็นเจ้าหน้าที่ที่ได้รับการแต่งตั้งให้บริหารภารกิจในโลกวัตถุ  คัมภีร์พระเวทแนะนำการบูชาเทวดาเพื่อให้เทพเหล่านี้ทรงได้รับความพึงพอพระทัยและยินดีจัดส่ง  ลม  แสง  และน้ำให้เพียงพอในการผลิตธัญญาหาร  เมื่อองค์ชรีคริชณะได้รับการบูชามวลเทวดาที่เปรียบเสมือนส่วนต่าง  ๆ  ของพระวรกายขององค์ภควานก็ทรงได้รับการบูชาโดยปริยายเช่นเดียวกันดังนั้น  จึงไม่มีความจำเป็นต้องบูชาเหล่าเทวดาอีกต่างหาก  ด้วยเหตุนี้สาวกผู้อยู่ในคริชณะจิตสำนึกจึงถวายเครื่องเสวยแด่คริชณะก่อนแล้วตนเองจึงค่อยรับประทานซึ่งเป็นวิธีการบำรุงรักษาร่างทิพย์  การปฎิบัติเช่นนี้ไม่เพียงแต่ผลบาปของร่างกายในอดีตถูกชะล้างไป  แต่ร่างกายยังได้รับเชื้อวัคซีนป้องกันมลพิษทั้งมวลจากธรรมชาติวัตถุเมื่อมีเชื้อโรคระบาด  วัคซีนป้องกันโรคจะป้องกันเราจากการบุกรุกของโรคระบาดนั้นๆเครื่องเสวยที่ถวายให้พระวิชณุและเรานำมารับประทานก็เช่นเดียวกัน  จะทำให้เรามีภูมิต้านทานเชื้อโรคทางวัตถุอย่างเพียงพอ  ผู้เคยชินต่อการปฎิบัติเช่นนี้เรียกว่าสาวกขององค์ภควาน  ดังนั้น  บุคคลที่อยู่ในคริชณะจิตสำนึกจึงรับประทานแต่อาหารที่ถวายแด่คริชณะแล้ว  สิ่งนี้สามารถต่อต้านผลกรรมทั้งมวลจากเชื้อโรคทางวัตถุในอดีตซึ่งเป็นอุปสรรคต่อความเจริญก้าวหน้าในการรู้แจ้งตนเอง  ขณะเดียวกันบุคคลที่ไม่ทำเช่นนี้จะเพิ่มพูนการกระทำบาปให้มากยิ่ง  ๆ  ขึ้นไป  และจะเตรียมร่างต่อไปที่เหมือนกับสุกรและสุนัขเพื่อรับกรรมจากผลบาปทั้งหมด  โลกวัตถุเต็มไปด้วยมลพิษและผู้ที่ได้ฉีดวัคซีนป้องกันด้วยการรับประทานพระสาดัมขององค์ภควาน  (เครื่องเสวยที่ถวายให้พระวิชณุแล้ว)  จะได้รับความปลอดภัยจากการบุกรุก  ผู้ไม่ทำเช่นนี้ต้องได้รับมลพิษอย่างแน่นอน

ธัญพืชหรือผักเป็นอาหารที่ควรรับประทาน  มนุษย์รับประทานข้าว  ผัก  และผลไม้ต่าง  ๆ  ฯลฯ  สัตว์กินกากอาหารจากข้าวและผัก  กินหญ้า  กินพืช  ฯลฯ  มนุษย์ผู้เคยชินกับการรับประทานเนื้อสัตว์ต้องขึ้นอยู่กับผลผลิตของพืชพันธุ์ธัญญาหารเช่นกันถึงจะกินสัตว์ได้  ดังนั้น  ในที่สุดเราจะต้องขึ้นอยู่กับผลผลิตของไร่นาไม่ใช่ผลผลิตจากโรงงานอุตสาหกรรมใหญ่โต  ผลผลิตจากไร่นามาจากฝนที่ตกลงมาจากฟากฟ้าอย่างเพียงพอและฝนนี้เหล่าเทวดาเช่น  พระอินทร์  พระอาทิตย์  พระจันทร์  ฯลฯ  ทรงเป็นผู้ควบคุม  และเทวดาทั้งหมดนี้ทรงเป็นผู้รับใช้ขององค์ภควาน  พระองค์ทรงได้รับความพึงพอพระทัยจากการบูชา  ดังนั้น  ผู้ที่ไม่สามารถปฎิบัติการบูชาจะพบว่าตนเองอยู่ในสภาวะขาดแคลนนี่คือกฎแห่งธรรมชาติ  ยะกยะฺ  โดยเฉพาะ  สังคีรทะนะ-ยะกยะฺ  ได้กำหนดไว้สำหรับยุคนี้จะต้องปฎิบัติเพื่อคุ้มครองเราอย่างน้อยที่สุดก็จากการขาดแคลนอาหาร