คารมะ-โยกะ
โศลก 17
ยัส ทุ อาทมะ-ระทิร เอวะ สยาด
อาทมะ-ทริพทัช ชะ มานะวะฮฺ
อาทมะนิ เอวะ ชะ สันทุชทัส
ทัสยะ คารยัม นะ วิดยะเทฺ
ยะฮฺ - ผู้ซึ่ง, ทฺุ - แต่, อาทมะ-ระทิฮฺ - มีความสุขอยู่ในตัว, เอวะฺ - แน่นอน, สยาทฺ - ยังคง, อาทมะ-ทริพทะฮฺ - ส่องแสงในตัว, ชะฺ - และ, มานะวะฮฺ - มนุษย์, อาทมะนิฺ - ในตัวเขา, เอวะฺ - เท่านั้น, ชะฺ - และ, สันทุชทะฮฺ - เพียงพออย่างบริบูรณ์, ทัสยะฺ - เขา, คารยัมฺ - หน้าที่, นะฺ - ไม่, วิดยะเทฺ - เป็นอยู่
คำแปลฺ
สำหรับผู้ที่มีความสุขอยู่ในตัวเอง ผู้ซึ่งชีวิตมนุษย์ของเขาเป็นไปเพื่อความรู้แจ้งแห่งตน เป็นผู้ที่มีความพึงพอใจในตนเองเท่านั้น มีความพอเพียงอย่างบริบูรณ์สำหรับบุคคลเช่นนี้ไม่มีหน้าที่การงานใด ๆ
คำอธิบายฺ
ผู้ที่มีคริชณะจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์และมีความพึงพอใจอย่างบริบูรณ์ในการปฎิบัติคริชณะจิตสำนึกจะไม่มีหน้าที่การงานอื่นใดที่ต้องทำ เพราะว่าอยู่ในคริชณะจิตสำนึก ความไม่บริสุทธิ์ทั้งหมดภายในตัวเขาได้ถูกชะล้างให้สะอาดโดยฉับพลัน เทียบเท่ากับผลของการปฎิบัติ ยะกยะฺ หลาย ๆ พันครั้ง จากการทำให้จิตสำนึกบริสุทธิ์เช่นนี้จะมีความมั่นใจอย่างแน่วแน่เกี่ยวกับสถานภาพนิรันดรในความสัมพันธ์กับองค์ภควาน หน้าที่ของเขาจึงมีความสว่างไสวในตัวเองอันเนื่องมาจากพระกรุณาธิคุณขององค์ภควาน ดังนั้น เขาจะไม่มีพันธกรณีใดๆ เกี่ยวกับคำสั่งสอนในคัมภีร์พระเวท บุคคลผู้มีคริชณะจิตสำนึกเช่นนี้จะไม่สนใจกิจกรรมทางวัตถุและจะไม่ใฝ่หาความสุขทางวัตถุเช่น สุรา นารี และสิ่งที่ทำให้ลุ่มหลงในลักษณะเดียวกันนี้