ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สาม

คารมะ-โยกะ

โศลก 18

ไนวะ ทัสยะ คริเทนารโทฺฺ
นาคริเทเนฮะ คัชชะนะฺ
นะ ชัสยะ สารวะ-บูำเทชุ
คัชชิด อารทฺะ-วิยะพาชระยะฮฺ

นะฺ  -  ไม่เคย, เอวะฺ  -  แน่นอน, ทัสยะฺ  -  ของเขา, คริเทนะฺ  -  ด้วยการปฏิบัติหน้าที่, อารทฺะฮฺ  -  จุดมุ่งหมาย, นะฺ  -  ไม่, อคริเทนะฺ  -  โดยไม่ปฎิบัติหน้าที่, อิฮะฺ  -  ในโลกนี้, คัชชะนะฺ  -  อะไรก็แล้วแต่, นะฺ  -  ไม่เคย, ชะฺ  -  และ, อัสยะฺ  -  ของเขา, สารวะ-บูเทชฺุ  -  ระหว่างสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย, คัชชิทฺ  -  ใด ๆ, อารทฺะฺ  -  จุดมุ่งหมาย, วิยะพาชระยะฮฺ  -  เป็นที่พึ่ง

คำแปลฺ

บุคคลผู้รู้แจ้งตนเองไม่มีจุดมุ่งหมายอื่นใดที่จะต้องบรรลุในการปฎิบัติหน้าที่ของตนที่กำหนดไว้  เขาไม่มีเหตุผลอันใดที่จะไม่ปฎิบัติงานนี้  และก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องขึ้นอยู่กับสิ่งมีชีวิตใด  ๆ

คำอธิบายฺ

บุคคลผู้รู้แจ้งแห่งตนจะไม่มีพันธกรณีใด  ๆ  ในการปฎิบัติหน้าที่ที่ได้กำหนดไว้  นอกจากกิจกรรมในคริชณะจิตสำนึก  คริชณะจิตสำนึกมิใช่ว่าไม่มีกิจกรรม  ดังจะอธิบายในโศลกต่อ  ๆ  ไป  บุคคลที่มีคริชณะจิตสำนึกไม่จำเป็นต้องไปพึ่งผู้ใดไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือเทวดา  สิ่งใดที่สามารถทำได้ในคริชณะจิตสำนึกถือว่าเพียงพอในการปฏิบัติภาระกิจหน้าที่ของเขา