บทที่ผ่านมาเป็นการเริ่มดำเนินเรื่องของ  ภควัต-คีตาฺ  ได้อธิบายถึงวิธีต่างๆเช่น  สางคฺยะ-โยกะ,  บุดดฺิ-โยกะฺ  หรือการควบคุมประสาทสัมผัสด้วยปัญญา  การทำงานโดยไม่ปรารถนาผลทางวัตถุ  และสถานภาพของผู้เริ่มฝึกปฎิบัติ  ทั้งหมดนี้ได้เสนอไว้อย่างไม่เป็นระบบ  วิธีจัดการให้เป็นระเบียบเรียบร้อยกว่านี้จึงเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้เข้าใจและนำไปปฎิบัติได้  ดังนั้น  อารจุนะทรงปรารถนาจะขจัดสิ่งที่ดูเหมือนว่ายังสับสนอยู่  และเพื่อบุคคลธรรมดาสามัญทั่วไปจะได้รับไปปฎิบัติได้อย่างถูกต้อง  โดยไม่ตีความหมายอย่างผิด  ๆ  ถึงแม้ว่าคริชณะทรงไม่ตั้งใจที่จะทำให้อารจุนะรู้สึกสับสนด้วยสำนวนโวหาร  อารจุนะทรงไม่สามารถเข้าใจในวิธีการของคริชณะจิตสำนึก  ไม่รู้ว่าจะให้อยู่นิ่งเฉยหรือให้ปฎิบัติตนรับใช้  อีกนัยหนึ่งคือคำถามของอารจุนะจะทำให้วิธีการปฎิบัติคริชณะจิตสำนึกชัดเจนขึ้น  เพื่อให้นักศึกษาทั้งหลายผู้ที่มีความจริงจังจะได้เข้าใจความเร้นลับของ  ภควัต-คีตาฺ