ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สาม

คารมะ-โยกะ

โศลก 21

ยัด ยัด อาชะระทิ ชเรชทฺัส
ทัด ทัด เอเวทะโร จะนะฮฺ

สะ ยัท พระมาณัม คุรุเท
โลคัส ทัด อนุวารทะเทฺ

ยัท ยัทฺ  -  อะไรก็แล้วแต่, อาชะระทิฺ  -  เขากระทำ, ชเรชทฺะฮฺ  -  ผู้นำที่ควรเคารพ, ทัทฺ  -  นั้น, ทัทฺ  -  และสิ่งนั้นสิ่งเดียว, เอวะฺ  -  แน่นอน, อิทะระฮฺ  -  ทั่วไป, จะนะฮฺ  -  บุคคล, สะฮฺ  -  เขา, ยัทฺ  -  อะไรก็แล้วแต่, พระมาณัมฺ  -  ตัวอย่าง, คุรุเทฺ  -  ปฎิบัติ, โลคะฮฺ  -  โลกทั้งหมด, ทัทฺ  -  นั้น, อนุวารทะเทฺ  -  ปฎิบัติตามรอยพระบาท

คำแปลฺ

มหาบุรุษปฎิบัติอย่างไรบุคคลธรรมดาทั่วไปจะปฎิบัติตาม  และมาตรฐานใดที่ท่านวางไว้ด้วยการปฎิบัติตนเป็นตัวอย่าง  ทั่วโลกจะเจริญรอยตาม

คำอธิบายฺ

ประชาชนทั่วไปจำเป็นต้องมีผู้นำที่สามารถสอนด้วยการปฎิบัติให้ดูเป็นตัวอย่าง  ผู้นำไม่สามารถสอนให้ประชาชนงดสูบบุหรี่หากตนเองยังสูบบุหรี่อยู่  องค์เชธันญะตรัสว่า  ครูควรจะปฎิบัติตนให้เหมาะสมถูกต้องก่อนที่จะเริ่มทำการสอนผู้อื่น  ผู้ที่สอนแบบนี้เรียกว่า  อาชารยะฺ  หรือครูที่ดีเลิศ  ฉะนั้น  ครูต้องปฎิบัติตามหลักของ  ชาสทระฺ  (พระคัมภีร์)  ในการสอนบุคคลทั่วไปครูไม่ควรออกกฎเกณฑ์ที่ขัดกับหลักธรรมในพระคัมภีร์ที่เปิดเผย  พระคัมภีร์ที่เปิดเผยเช่น  มะนุ-สัมฮิทาฺ  และเล่มอื่น  ๆ  ในลักษณะเดียวกันนี้ถือว่าเป็นหนังสือมาตรฐานที่สังคมมนุษย์ควรปฎิบัติตาม  ฉะนั้น  คำสอนของผู้นำควรจะมีพื้นฐานมาจากหลักธรรมของชาสทระฺ  ที่ได้มาตรฐานเหล่านี้  ผู้ปรารถนาจะพัฒนาตนเองต้องปฎิบัติตามหลักมาตรฐานดังที่พระอาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ปฎิบัติ  ชรีมัด-  บฺากะวะธัมฺ  ได้ยืนยันเช่นเดียวกันว่าเราควรเจริญรอยตามพระบาทของสาวกผู้ยิ่งใหญ่นี่คือวิธีแห่งความเจริญก้าวหน้าบนหนทางแห่งความรู้แจ้งทิพย์  กษัตริย์หรือผู้บริหารรัฐบิดา  และครูอาจารย์  ถือว่าเป็นผู้นำโดยธรรมชาติของประชาชนผู้พาซื่อโดยทั่วไป  ผู้นำโดยธรรมชาติทั้งหมดนี้มีความรับผิดชอบอันใหญ่หลวงต่อผู้ที่อยู่ภายใต้การดูแลของตน  ฉะนั้น  ผู้นำเหล่านี้จะต้องรอบรู้เกี่ยวกับกฎเกณฑ์ศีลธรรมและศาสนาของหนังสือมาตรฐานเหล่านี้