บุคคลผู้มีคริชณะจิตสำนึกและบุคคลผู้ไม่มีคริชณะจิตสำนึกต่างกันที่ความปรารถนาไม่เหมือนกัน  บุคคลผู้มีคริชณะจิตสำนึกจะไม่ทำอะไรที่ไม่เอื้ออำนวยให้พัฒนาคริชณะจิตสำนึก  เขาอาจปฎิบัติตนเหมือนกับบุคคลผู้อยู่ในอวิชชาที่ยึดติดในกิจกรรมทางวัตถุทุกประการ  แต่คนหนึ่งปฎิบัติในกิจกรรมเหล่านี้เพื่อสนองประสาทสัมผัสของตน  ในขณะที่อีกคนหนึ่งปฎิบัติตนเพื่อให้คริชณะทรงพอพระทัย  ดังนั้น  บุคคลผู้มีคริชณะจิตสำนึกจำเป็นต้องแสดงให้ผู้คนเห็นว่าควรปฎิบัติตนอย่างไร  และควรนำผลของการปฎิบัติมาใช้เพื่อจุดมุ่งหมายในคริชณะจิตสำนึกได้อย่างไร