ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สาม

คารมะ-โยกะ

โศลก 32

เย ทุ เอทัด อับฺยะสูยันโท
นานุทิชทฺันทิ เม มะทัมฺ

สารวะ-กยานะ-วิมูดฺามส ทาน
วิดดฺิ นัชทาน อเชทะสะฮฺ

เยฺ  -  เขาเหล่านั้น, ทฺุ  -  อย่างไรก็ดี, เอทัทฺ  -  นี้, อับฺยะสูยันทะฮฺ  -  ด้วยความอิจฉาริษยา, นะฺ  -  ไม่, อนุทิชทฺันทิฺ  -  ปฎิบัติอย่างสม่ำเสมอ, เมฺ  -  ของข้า, มะทัมฺ  -  คำสั่ง, สารวะ-กยานะฺ  -  ในความรู้ทั้งหมด, วิมูดฺานฺ  -  โง่อย่างสมบูรณ์, ทานฺ  -  เขาเหล่านั้น, วิดดฺิฺ  -  รู้ดีว่า, นัชทานฺ  -  ถูกทำลายทั้งหมด, อเชทะสะฮฺ  -  ไม่มีคริชณะจิตสำนึก

คำแปลฺ

แต่ผู้ที่มีความอิจฉาริษยา  ละเลยคำสั่งสอนเหล่านี้และไม่ปฏิบัติตามอย่างสม่ำเสมอ  พิจารณาว่าความรู้ทั้งหมดได้สูญเสียไป  เป็นคนโง่  และได้ทำลายความพยายามเพื่อความสมบูรณ์

คำอธิบายฺ

ข้อผิดพลาดในการที่ไม่มีคริชณะจิตสำนึกได้กล่าวไว้อย่างชัดเจน  ณ  ที่นี้เหมือนกับมีการลงโทษผู้ไม่ปฏิบัติตามคำสั่งผู้บริหารสูงสุดของรัฐ  แน่นอนว่าจะมีการลงโทษผู้ที่ไม่ปฏิบัติตามคำสั่งขององค์ภควาน  ผู้ไม่ปฏิบัติตามไม่ว่ายิ่งใหญ่แค่ไหนจะมีอวิชชาเกี่ยวกับตนเอง  เกี่ยวกับ  บระฮมันฺ  สูงสุด  เกี่ยวกับ  พะระมาทมาฺ  และเกี่ยวกับ  องค์  ภควานฺ  อันเนื่องมาจากหัวใจที่ว่างเปล่า  ดังนั้น  จึงไม่มีความหวังแห่งความสมบูรณ์ในชีวิตสำหรับบุคคลผู้นี้