ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สาม

คารมะ-โยกะ

โศลก 33

สะดริชัม เชชทะเท สวัสยาฮ
พระคริเทร กยานะวาน อพิฺ

พระคริทิม ยานทิ บํูทานิ
นิกระฮะฮ คิม คาริชยะทิฺ

สะดริชัมฺ  -  ตามนั้น, เชชทะเทฺ  -  พยายาม, สวัสยาฮฺ  -  ด้วยตัวเขาเอง, พระคริเทฮฺ  -  ระดับของธรรมชาติ, กยานะวานฺ  -  มีความรู้, อพิฺ  -  ถึงแม้ว่า, พระคริทิมฺ  -  ธรรมชาติ, ยานทิฺ  -  ได้รับ,บํูทานิฺ  -  มวลสิ่งมีชีวิต, นิกระฮะฮฺ  -  ความอดกลั้น, คิมฺ  -  อะไร, คาริชยะทิฺ  -  สามารถทำ

คำแปลฺ

แม้ผู้รู้ยังต้องปฏิบัติตามธรรมชาติของตนเอง  เพราะทุกคนปฏิบัติตามธรรมชาติที่ตนได้รับมาจากสามระดับ  การเก็บกดเอาไว้จะได้รับผลสำเร็จอันใด?

คำอธิบายฺ

นอกเสียจากว่าเราจะสถิตในระดับทิพย์แห่งคริชณะจิตสำนึก  มิฉะนั้น  เราจะไม่สามารถมีอิสรภาพจากอิทธิพลของระดับแห่งธรรมชาติวัตถุ  ดังที่  องค์ภควานได้ทรงยืนยันไว้ในบทที่เจ็ด  (7.14)  ฉะนั้น  แม้ผู้มีการศึกษาสูงสุดทางโลกก็ยังหลุดพ้นจากบ่วงของมายาไม่ได้  ด้วยความรู้ทางทฤษฎีหรือด้วยการแยกดวงวิญญาณออกจากร่างกายมีผู้ที่สมมุติว่าเป็นนักทิพย์นิยมมากมาย  ภายนอกวางตัวว่ามีความเจริญในศาสตร์นี้แต่ภายในหรือส่วนตัวยังอยู่ภายใต้ระดับใดระดับหนึ่งของธรรมชาติวัตถุอย่างราบคาบ  ซึ่งตนเองไม่สามารถข้ามพ้นไปได้  ในเชิงวิชาการเขาอาจจะเป็นผู้มีการศึกษาสูงมาก  แต่เนื่องจากมาคลุกคลีอยู่กับธรรมชาติวัตถุอันแสนจะยาวนานจึงถูกพันธนาการ  คริชณะจิตสำนึกสามารถช่วยให้เราออกจากพันธนาการทางวัตถุได้  ถึงแม้ว่าเราจะปฏิบัติตามหน้าที่ที่กำหนดไว้ตามความเป็นอยู่ทางวัตถุ  ฉะนั้น  หากไม่มีคริชณะจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์  เราไม่ควรยกเลิกอาชีพการงาน  ไม่มีผู้ใดควรยกเลิกหน้าที่ที่ได้กำหนดไว้โดยฉับพลัน  และมาสมมุติตนเองว่าเป็นโยคีหรือนักทิพย์นิยมแบบผิดธรรมชาติ  สถิตในสถานภาพของตนเองและพยายามบรรลุถึงคริชณะจิตสำนึกภายใต้การฝึกฝนที่สูงยังจะดีกว่า  เช่นนี้  เราอาจได้รับอิสรภาพจากเงื้อมมือพระนาง  มายาฺ  ซึ่งก็เป็นผู้รับใช้ของคริชณะเช่นกัน