ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สาม

คารมะ-โยกะ

โศลก 34

อินดริยัสเยนดริยัสยารเทฺ
รากะ-ดเวโช วิยะวัสทฺิโทฺ

ทะโยร นะ วะชัม อากัชเชท
โท ฮิ อัสยะ พะริพันทฺิโนฺ

อินดริยัสยะฺ  -  ของประสาทสัมผัส, อินดริยัสยะ อารเทฺฺ  -  ในอายตนะภายนอก, รากะฺ  -  การยึดติด, ดเวโชฺ  -  การไม่ยึดติดก็เช่นกัน, วิยะวัสทฺิโทฺ  -  ไว้ภายใต้กฎเกณฑ์, ทะโยฮฺ  -  ของเขาเหล่านั้น, นะฺ  -  ไม่เคย, วะชัมฺ  -  ควบคุม, อากัชเชฺทฺ  -  เราควรจจะมา, โทฺ  -  ของเขาเหล่านั้น, ฮิฺ  -  แน่นอน, อัสยะฺ  -  ของเขา, พะริพันทฺิโนฺ  -  อุปสรรค

คำแปลฺ

มีหลักการประมาณความยึดติดและความเกลียดชังที่เกี่ยวกับอายตนะภายในและอายตนะภายนอก  เราไม่ควรมาอยู่ภายใต้การควบคุมของความยึดติดและความเกลียดชังเช่นนี้  เพราะมันเป็นอุปสรรคในความรู้แจ้งแห่งตน

คำอธิบายฺ

ผู้อยู่ในคริชณะจิตสำนึกโดยธรรมชาติจะไม่เต็มใจปฏิบัติตนเพื่อสนองประสาทสัมผัสวัตถุ  แต่ผู้ที่ไม่อยู่ในจิตสำนึกเช่นนี้ควรปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ที่ปรากฏอยู่ในพระคัมภีร์  ความสุขทางประสาทสัมผัสที่ไม่มีขอบเขตเป็นเหตุให้ถูกกักขังทางวัตถุ  แต่ผู้ปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ดังที่ปรากฏอยู่ในพระคัมภีร์จะไม่ถูกพันธนาการโดยอายตนะภายนอก  ตัวอย่างเช่น  ความสุขทางเพศสัมพันธ์เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับพันธวิญญาณ  และความสุขทางเพศสัมพันธ์อนุโลมให้ภายใต้ใบอนุญาตสมรส  คำสั่งสอนของพระคัมภีร์ห้ามไม่ให้เรามีเพศสัมพันธ์กับหญิงอื่นนอกจากภรรยาของตนเอง  สตรีอื่นทั้งหมดถือว่าเป็นมารดา  แม้มีคำสั่งเช่นนี้  ผู้ชายยังมีแนวโน้มที่จะมีเพศสัมพันธ์กับหญิงอื่น  นิสัยเช่นนี้ต้องปรับปรุง  มิฉะนั้น  จะเป็นสิ่งกีดขวางทางในความรู้แจ้งแห่งตน  ตราบเท่าที่เรายังมีร่างวัตถุอยู่ความจำเป็นต่าง  ๆ  ของร่างกายอนุญาตให้ได้แต่อยู่ภายใต้กฎเกณฑ์  และไม่ควรขึ้นอยู่กับการควบคุมกับสิ่งที่ได้รับอนุญาตเช่นนี้  เราต้องปฏิบัติตามกฎเกณฑ์เหล่านี้โดยไม่ยึดติดกับมัน  เพราะการฝึกฝนเพื่อสนองประสาทสัมผัสภายใต้กฎเกณฑ์อาจนำเราให้หลงทางได้เหมือนกัน  มากเท่า  ๆ  กับที่มีโอกาสเกิดอุบัติเหตุเสมอแม้บนทางหลวงที่มีการดูแลรักษาเป็นอย่างดี  ไม่มีใครรับประกันได้ว่าจะไม่มีอันตรายเกิดขึ้นแม้บนถนนที่ปลอดภัยที่สุด  แนวโน้มในความสุขทางประสาทสัมผัสโดยประมาณก็มีโอกาสมากที่จะทำให้เราตกต่ำลงได้  ดังนั้น  การยึดติดใด  ๆ  แม้กับความสุขทางประสาทสัมผัสโดยประมาณจะต้องหลีกเลี่ยงทุกวิถีทางเช่นเดียวกัน  แต่ควรยึดมั่นกับคริชณะจิตสำนึกหรือปฏิบัติรับใช้คริชณะด้วยความรักอยู่เสมอ  และไม่ยึดติดกับกิจกรรมทางประสาทสัมผัสทุกชนิด  ฉะนั้น  ไม่มีใครควรปลีกตัวออกห่างจากคริชณะจิตสำนึกไม่ว่าในช่วงไหนของชีวิต  จุดมุ่งหมายในการเป็นอิสระจากการยึดติดอยู่กับประสาทสัมผัสทั้งหมด  ก็เพื่อในที่สุดให้เรามาสถิตในระดับคริชณะจิตสำนึก