ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สาม

คารมะ-โยกะ

โศลก 35

ชเรยาน สวะ-ดฺารโม วิกุณะฮ
พะระ-ดฺารมาท สว-อนุชทฺิทาทฺ

สวะ-ดฺารเม นิดฺะนัม ชเรยะฮ
พะระ-ดฺารโม บฺะยาวะฮะฮฺ

ชเรยานฺ  -  ดีกว่าเป็นไหน ๆ, สวะ-ดฺารมะฮฺ  -  หน้าที่ของตนที่ได้กำหนดไว้, วิกุณะฮฺ  -  แม้ว่าจะผิดพลาด, พะระ-ดฺารมาทฺ  -  มากกว่าหน้าที่ที่ได้กำหนดไว้สำหรับผู้อื่น, สุ-อนุช ทฺิทาทฺ  -  กระทำอย่างสมบูรณ์, สวะ-ดฺารเมฺ  -  ในหน้าที่ของตนที่กำหนดไว้, นิดฺะนัมฺ  -  การทำลาย, ชเรยะฮฺ  -  ดีกว่า, พะระ-ดฺารมะฮฺ  -  หน้าที่ที่ได้กำหนดไว้สำหรับผู้อื่น, บฺะยะ- อาวะฮะฮฺ  -  อันตราย

คำแปลฺ

การปฏิบัติหน้าที่ของตนที่ได้กำหนดไว้ถึงแม้ว่าจะมีข้อบกพร่อง  ยังดีกว่าไปทำหน้าที่ของผู้อื่นอย่างสมบูรณ์เป็นไหน  ๆ  การถูกทำลายขณะปฏิบัติหน้าที่ของตนเองยังดีกว่าไปปฏิบัติหน้าที่ของผู้อื่น  เพราะการปฏิบัติตามวิถีทางของผู้อื่นเป็นอันตราย

คำอธิบายฺ

เราควรปฏิบัติหน้าที่ของเราที่ได้กำหนดไว้ด้วยคริชณะจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์ดีกว่าไปทำงานที่กำหนดไว้สำหรับผู้อื่น  ในวิถีวัตถุหน้าที่ที่ได้กำหนดไว้เป็นหน้าที่ที่ถูกบัญชาตามสภาวะทางจิตวิทยาของแต่ละคนภายใต้มนต์สะกดของระดับแห่งธรรมชาติวัตถุ  ในวิถีทิพย์หน้าที่คือคำสั่งจากพระอาจารย์ทิพย์เพื่อให้เรารับใช้ทิพย์แด่คริชณะ  ไม่ว่าจะเป็นวิถีวัตถุหรือวิถีทิพย์เราควรจะยึดอยู่กับหน้าที่ของเราตามที่ได้กำหนดไว้จนวันตาย  ดีกว่าไปเลียนแบบหน้าที่ที่กำหนดไว้สำหรับผู้อื่น  หน้าที่ในระดับทิพย์และหน้าที่ในระดับวัตถุอาจแตกต่างกัน  แต่หลักการปฏิบัติตามคำแนะนำของผู้ที่เชื่อถือได้เป็นสิ่งดีสำหรับผู้ปฏิบัติเสมอ  เมื่ออยู่ภายใต้มนต์สะกดของระดับแห่งธรรมชาติวัตถุ  ควรปฏิบัติตามกฎที่ได้กำหนดไว้สำหรับสภาวะโดยเฉพาะของเรา  ไม่ควรเลียนแบบผู้อื่น  ตัวอย่างเช่น  พราหมณ์อยู่ในระดับความดีไม่เบียดเบียนผู้อื่น  ในขณะที่กษัตริย์อยู่ในระดับตัณหาอนุญาตให้เบียดเบียนได้  เมื่อเป็นเช่นนี้กษัตริย์จึงปฏิบัติตามกฎที่เบียดเบียนได้และกำราบศัตรู  ดีกว่าที่จะมาเลียนแบบพราหมณ์ผู้ยึดหลักอหิงสา  ทุกคนต้องชะล้างจิตใจของตนเองทีละน้อย  ไม่ใช่โดยฉับพลัน  อย่างไรก็ดีเมื่อเราข้ามพ้นระดับต่าง  ๆ  ของธรรมชาติวัตถุ  และสถิตในคริชณะจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์  เราจะปฏิบัติอย่างไรก็ได้ภายใต้คำแนะนำของพระอาจารย์ทิพย์ผู้เชื่อถือได้  ในระดับสมบูรณ์ของคริชณะจิตสำนึกนี้  กษัตริย์อาจปฏิบัติตนเป็นพราหมณ์หรือว่าพราหมณ์อาจจะปฏิบัติตนเป็นกษัตริย์  ในระดับทิพย์แล้วข้อแตกต่างทางโลกวัตถุนำมาใช้ไม่ได้  ตัวอย่างเช่น  วิชวามิ-ทระ  เดิมทีทรงเป็นกษัตริย์แต่ต่อมาปฏิบัติตนเป็นพราหมณ์  ในขณะที่  พะระชุรามะ  เดิมเป็นพราหมณ์แต่ต่อมาปฏิบัติตนเป็นกษัตริย์  เมื่อสถิตในระดับทิพย์  ทั้งสองท่านสามารถทำเช่นนี้ได้  แต่ตราบใดที่เรายังอยู่ในระดับวัตถุ  ต้องปฏิบัติหน้าที่ของเราตามระดับของธรรมชาติวัตถุ  ในขณะเดียวกันเราจะต้องมีสติอย่างสมบูรณ์ในคริชณะจิตสำนึก