สิ่งมีชีวิตซึ่งเป็นละอองอณูขององค์ภควานเดิมทีเป็ทิพย์  บริสุทธิ์  และปราศจากมลทินทางวัตถุทั้งปวง  ฉะนั้น  โดยธรรมชาติจะไม่อยู่ภายใต้อำนาจแห่งความบาปในโลกวัตถุ  แต่เมื่อมาสัมผัสกับธรรมชาติวัตถุเราทำบาปนานัปการโดยไม่ลังเลใจ  แม้บางครั้งตนเองไม่ปรารถนา  ดังนั้น  อารจุนะทรงถามคริชณะเช่นนี้จึงให้ความหวังมากเกี่ยวกับธรรมชาติอันวิปริตของสิ่งมีชีวิต  แม้สิ่งมีชีวิตบางครั้งไม่ต้องการทำบาปแต่ถูกบังคับให้ทำ  อย่างไรก็ดีอภิวิญญาณผู้ประทับอยู่ภายในหัวใจของเราทรงมิได้เป็นผู้กระตุ้นให้ทำบาปแต่เนื่องมาจากสาเหตุอื่น  ดังที่องค์ภควานจะทรงอธิบายในโศลกต่อไป