ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สาม

คารมะ-โยกะ

โศลก 7

ยัส ทุ อินดริยาณิ มะนะสา
นิยัมยาระบฺะเท 'รจุนะฺ

คารเมนดริไยฮ คารมะ-โยกัม
อสัคทะฮ สะ วิชิชยะเทฺ

ยะฮฺ  -  ผู้ซึ่ง, ทฺุ  -  แต่, อินดริยาณิฺ  -  ประสาทสัมผัส, มะนะสาฺ  -  ด้วยจิตใจ, นิยัมยะฺ  -  ประมาณ, อาระบฺะเทฺ  -  เริ่มต้น, อารจุนะฺ  -  โอ้ อารจุนะ, คารมะ-อินดริไยฮฺ  -  ด้วยอวัยวะประสาทสัมผัสที่ทำงาน, คารมะ-โยกัมฺ  -  อุทิศตนเสียสละ, อสัคทะฮฺ  -  ไม่ยึดติด, สะฮฺ  -  เขา, วิชิชยะ เทฺ  -  ดีกว่าเป็นไหน ๆ

คำแปลฺ

อีกด้านหนึ่ง  ถ้าหากผู้มีความจริงใจพยายามใช้จิตใจควบคุมประสาทสัมผัสที่ตื่นตัว  และเริ่มปฎิบัติ  คารมะ-โยกะ  (ในคริชณะจิตสำนึก)  โดยไม่ยึดติด  บุคคลเช่นนี้สูงส่งกว่าเป็นไหน  ๆ

คำอธิบายฺ

แทนที่จะมาเป็นนักทิพย์นิยมจอมปลอมเพื่อมีชีวิตอยู่อย่างสำมะเลเทเมาและแสวงหาความสุขทางประสาทสัมผัส  สู้อยู่ในธุรกิจของตนเองและปฎิบัติตามจุดมุ่งหมายของชีวิตเพื่อให้ได้รับอิสรภาพจากพันธนาการทางวัตถุ  และบรรลุถึงอาณาจักรแห่งองค์ภควานจะดีกว่าเป็นไหน  ๆ  สวารทฺะ-กะทิฺ  หรือจุดมุ่งหมายเพื่อประโยชน์แห่งตน  คือบรรลุถึงพระวิชณุ  การวางรูปแบบสถาบัน  วารณะฺ  และ  อาชระมะฺ  ทั้งหมดเพื่อช่วยให้เราบรรลุถึงจุดมุ่งหมายแห่งชีวิตนี้  คฤหัสถ์ก็สามารถบรรลุถึงจุดหมายปลายทางนี้ได้เช่นเดียวกัน  ด้วยการประมาณการปฎิบัติรับใช้ในคริชณะจิตสำนึกเพื่อความรู้แจ้งแห่งตน  เราสามารถใช้ชีวิตอยู่แบบควบคุมได้ดังที่ได้อธิบายไว้ใน  ชาสทระฺ  ดำเนินธุรกิจของตนต่อไปโดยไม่ยึดติด  และเจริญก้าวหน้าด้วยวิธีนี้  ผู้ที่มีความจริงใจปฎิบัติตามวิธีนี้สถิตในสถานภาพที่ดีกว่าผู้เสแสร้งจอมปลอมที่อวดอ้างตนเองว่าเป็นนักทิพย์นิยมเพื่อหลอกลวงประชาชนผู้พาซื่อโดยทั่วไปเป็นไหน  ๆ  คนกวาดถนนผู้มีความจริงใจยังดีกว่านักปฎิบัติธรรมจอมปลอมที่ทำสมาธิเพียงเพื่อหาเลี้ยงชีพเท่านั้น