ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สาม

คารมะ-โยกะ

โศลก 9

ยะกยารทฺาท คารมะโณ ‘นยะทระ
โลโค ‘ยัม คารมะ-บันดฺะนะฮฺ

ทัด-อารทฺัม คารมะ คะอุนเทยะ
มุคทะ-สังกะฮ สะมาชะระฺ

ยะกยะ-อารทฺาทฺ  -  ทำไปเพื่อยะกยะฺ หรือพระวิชณุ, คารมะณะฮฺ  -  ดีกว่างาน, อันยะทระฺ  -  มิฉะนั้น, โลคะฮฺ  -  โลก, อยัมฺ  -  นี้, คารมะ-บันดฺะนะฮฺ  -  พันธนาการด้วยงาน, ทัทฺ  -  ของพระองค์, อารทฺัมฺ  -  เพื่อประโยชน์, คารมะฺ  -  งาน, คะอุนเทยะฺ  -  โอ้ โอรสพระนางคุนที, มุคทะ-สังกะฮฺ  -  มีอิสระจากการคบหาสมาคม, สะมาชะระฺ  -  ทำอย่างสมบูรณ์

คำแปลฺ

งานทำไปเพื่อเป็นการบูชาพระวิชณุจะต้องปฎิบัติ  มิฉะนั้น  งานจะเป็นต้นเหตุแห่งพันธนาการในโลกวัตถุนี้  ดังนั้น  โอ้  โอรสพระนางคุนที  จงปฏิบัติหน้าที่ของเธอที่กำหนดไว้เพื่อให้องค์ภควานทรงพอพระทัย  ด้วยการกระทำเช่นนี้เธอจะมีอิสรภาพจากพันธนาการทางวัตถุอยู่ตลอดเวลา

คำอธิบายฺ

เนื่องจากเราจะต้องทำงานแม้เพื่อการดำรงชีวิตอยู่อย่างง่าย  ๆ  หน้าที่และคุณสมบัติที่กำหนดไว้สำหรับสถานภาพโดยเฉพาะในสังคมที่ได้จัดไว้เพื่อให้บรรลุจุดมุ่งหมายนี้  ยะกยะฺ  หมายถึงพระวิชณุหรือการปฎิบัติบูชา  การปฎิบัติบูชาทั้งหมดก็เพื่อให้พระวิชณุทรงพอพระทัย  คัมภีร์พระเวทกล่าวไว้ว่า  ยะกโย  ไว  วิชณุฮฺ  หมายความว่า  เราสามารถบรรลุจุดมุ่งหมายเดียวกันไม่ว่าเราจะปฏิบัติ  ยะกยะฺ  ที่กำหนดไว้หรือรับใช้พระวิชณุโดยตรง  ดังนั้น  คริชณะจิตสำนึกจึงเป็นการปฎิบัติ  ยะกยะฺ  ดังที่อธิบายไว้ในโศลกนี้  สถาบัน  วารณาชระมะฺ  ก็มีจุดมุ่งหมายเพื่อให้พระวิชณุทรงพอพระทัยเช่นเดียวกัน  วารณาชระมาชาระวะทา  พุรุเชณะ  พะระฮ  พุมาน/  วิชณุร  อาราดฺยะเท  (วิชณุ  พุราณะฺ3.8.8)

ดังนั้น  เราต้องทำงานเพื่อให้พระวิชณุทรงพอพระทัย  งานใด  ๆ  ก็ตามที่ทำในโลกวัตถุนี้จะเป็นต้นเหตุแห่งพันธนาการ  ทั้งกรรมดีและกรรมชั่วจะต้องมีผลกรรม  ไม่ว่าผลกรรมใดก็ตามมันจะพันธนาการผู้กระทำ  ฉะนั้น  เราต้องทำงานในคริชณะจิตสำนึกเพื่อให้คริชณะ  (หรือวิชณุ)  ทรงพอพระทัย  และในขณะที่ปฎิบัติกิจกรรมเช่นนี้  เราจะอยู่ในระดับหลุดพ้น  นี่คือศิลปะอันยิ่งใหญ่ในการทำงาน  ในขั้นต้นวิธีการนี้จำเป็นต้องมีผู้แนะนำที่มีความชำนาญเป็นพิเศษ  ฉะนั้น  เราต้องปฎิบัติด้วยความอดทน  ขยันหมั่นเพียรมากภายใต้การแนะนำที่เชี่ยวชาญของสาวกขององค์ชรีคริชณะ  หรือภายใต้คำสั่งสอนโดยตรงของคริชณะ  (ซึ่งอารจุนะทรงได้รับโอกาสปฎิบัติงานเช่นนี้)  เราไม่ควรทำงานใดๆเพื่อสนองประสาทสัมผัสของตนเอง  แต่ทุกสิ่งทุกอย่างควรทำไปเพื่อให้คริชณะทรงพอพระทัย  การปฎิบัติเช่นนี้ไม่เพียงแต่จะปกป้องเราจากผลกรรม  หากแต่ยังจะค่อย  ๆ  ยกระดับตัวเราไปสู่การรับใช้ทิพย์ด้วยความรักต่อพระองค์  ซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่จะส่งเสริมเราให้ขึ้นไปถึงอาณาจักรแห่งองค์ภควานได้