ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สี่

ความรู้ทิพย์

โศลก 11

เย ยะทฺา มาม พระพัดยันเท
ทามส ทะไทวะ บฺะจามิ อฮัมฺ

มะมะ วารทมานุวารทันเท
มะนุชยาฮ พารทฺะ สารวะชะฮฺ

เยฺ  -  ทั้งหมดผู้ซึ่ง, ยะทฺาฺ  -  ดังที่, มามฺ  -  แด่ข้า, พระพัดยันเทฺ  -  ศิโรราบ, ทานฺ  -  พวกเขา, ทะทาฺ  -  ดังนั้น, เอวะฺ  -  แน่นอน, บฺะจามิฺ  -  ได้รับรางวัล, อฮัมฺ  -  ข้า, มะมะฺ  -  ของข้า, วารทมะฺ  -  หนทาง, อนุวารทันเทฺ  -  ปฏิบัติตาม, มะนุชยาฮฺ  -  มวลมนุษย์, พารทฺะฺ  -  โอ้ โอรสพระนางพริทฺา, สารวะชะฮฺ  -  ด้วยประการทั้งปวง

คำแปลฺ

ดังที่ทั้งหมดศิโรราบต่อข้า  ข้าให้รางวัลไปตามระดับแห่งการศิโรราบ  ทุก  ๆ  คนปฏิบัติตามวิถีทางของข้าด้วยประการทั้งปวง  โอ้  โอรสพระนางพริทฺา

คำอธิบายฺ

ทุกคนกำลังเสาะแสวงหาคริชณะในมุมมองต่าง  ๆ  แห่งปรากฏการณ์ของพระองค์  คริชณะบุลคิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าทรงรู้แจ้งได้เพียงบางส่วนในรัศมี  บระฮ-  มะจโยทิฺ  อันไร้รูปลักษณ์ของพระองค์  และทรงเป็นอภิวิญญาณที่แผ่กระจายไปทั่วและทรงประทับอยู่ภายในทุกสิ่งทุกอย่างรวมทั้งภายในละอองปรมาณู  แต่สาวกผู้บริสุทธิ์ของคริชณะเท่านั้นที่จะรู้แจ้งถึงพระองค์อย่างสมบูรณ์บริบูรณ์  ดังนั้น  คริชณะจึงทรงเป็นจุดมุ่งหมายสำหรับทุกคนเพื่อความรู้แจ้ง  และทุก  ๆ  คนจะได้รับความพึงพอใจตามที่ตนปรารถนาในองค์คริชณะ  ในโลกทิพย์ก็เช่นเดียวกัน  คริชณะทรงตอบสนองต่อสาวกผู้บริสุทธิ์ของพระองค์ในท่าทีทิพย์ตามที่สาวกปรารถนาพระองค์  สาวกรูปหนึ่งอาจปรารถนาคริชณะมาเป็นพระอาจารย์สูงสุด  สาวกอีกรูปหนึ่งอาจปรารถนาคริชณะมาเป็นเพื่อนสนิทของตน  สาวกอีกรูปหนึ่งอาจปรารถนาคริชณะมาเป็นบุตร  และสาวกอีกรูปหนึ่งอาจปรารถนาคริชณะมาเป็นคู่รัก  คริชณะทรงประทานรางวัลแก่สาวกทั้งหลายอย่างเสมอภาคตามความแรงกล้าแห่งความรักที่แตกต่างกันของสาวกที่มีต่อพระองค์ในโลกวัตถุความรู้สึกในการสนองตอบเช่นเดียวกันนี้ก็มีอยู่  และการสนองตอบเช่นนี้องค์ภควานทรงแลกเปลี่ยนกับผู้บูชาที่แตกต่างกันอย่างเสมอภาค  สาวกผู้บริสุทธิ์ทั้งในโลกนี้และในโลกทิพย์คบหาสมาคมกับคริชณะเป็นการส่วนตัว  และสามารถปฏิบัติตนรับใช้พระองค์เป็นการส่วนตัว  จึงได้รับความปลื้มปีติสุขทิพย์ในการรับใช้ด้วยความรักต่อพระองค์  สำหรับ  มายาวาดีฺ  และผู้ที่ต้องการฆ่าชีวิตทิพย์ของตนเองด้วยการทำลายปัจเจกบุคคลของสิ่งมีชีวิต  คริชณะก็ทรงช่วยเช่นกันด้วยการดูดพวกเขาให้ไปอยู่ในรัศมีของพระองค์  พวก  มายาวาดีฺ  ไม่ยอมรับองค์ภควานผู้เป็นอมตะและมีแต่ความสุขเกษมสำราญ  ดังนั้น  จึงไม่สามารถรับรสแห่งความปลื้มปีติในการรับใช้ทิพย์ต่อพระองค์เป็นการส่วนตัว  หลังจากที่ได้ดับขันธ์ปัจเจกบุคลิกภาพของตนเองบางคนที่ยังไม่สถิตใน  มายาวาดีฺ  อย่างมั่นคง  จะกลับมาในสนามวัตถุนี้ทำกิจกรรมต่าง  ๆ  เพื่อแสดงออกถึงความปรารถนาที่ซ่อนเร้นอยู่ภายใน  พวกนี้ไม่ได้รับการยอมรับให้ไปอยู่ในโลกทิพย์แต่จะได้รับโอกาสให้มาปฏิบัติอยู่ในโลกวัตถุอีกครั้งหนึ่ง  สำหรับผู้ทำงานเพื่อหวังผลทางวัตถุ  องค์ภควานทรงประทานผลที่พวกเขาปรารถนาตามหน้าที่ที่กำหนดไว้  ในฐานะยะกเยชวะระฺ  และพวกโยคีผู้ปรารถนาอิทธิฤทธิ์องค์ภควานทรงประทานอิทธิฤทธิ์นั้นให้  อีกนัยหนึ่ง  ความสำเร็จของทุกคนขึ้นอยู่กับพระเมตตาขององค์ภควานเท่านั้นขบวนการในวิถีทิพย์ทั้งหมดคือระดับแห่งความสำเร็จที่แตกต่างกันบนเส้นทางเดียวกันดังนั้น  นอกเสียจากว่าเรามาถึงจุดสมบูรณ์สูงสุดแห่งคริชณะจิตสำนึก  ความพยายามอื่น  ๆ  ทั้งหมดถือว่าไม่สมบูรณ์  ดังที่ได้กล่าวไว้ใน  ชรีมัด-บฺากะวะธัมฺ  (2.3.10)  ว่า

อคามะฮ สารวะ-คาโม วา
โมคชะ-คามะ อุดาระ-ดฺีฮฺ

ทีพเรณะ บฺัคธิ-โยเกนะ
ยะเจทะ พุรุชัม พะรัมฺ

“ไม่ว่าเราจะเป็นผู้ที่ไม่มีความปรารถนา  (สภาวะของสาวก)  หรือปรารถนาผลทางวัตถุทั้งหมด  หรือปรารถนาความหลุดพ้น  ด้วยความพยายามทั้งปวงเราควรบูชาองค์ภควาน  เพื่อความบริบูรณ์และมาถึงซึ่งจุดสมบูรณ์สูงสุดที่คริชณะจิตสำนึก”