งานในคริชณะจิตสำนึกต้องปฏิบัติตามตัวอย่างจากสาวกที่แท้จริงในอดีต  ซึ่งได้แนะนำไว้แล้วในโศลกที่สิบห้า  เหตุใดงานนี้ไม่ควรปล่อยให้เป็นอิสระเสรีจะได้อธิบายในโศลกต่อไป

การปฏิบัติในคริชณะจิตสำนึก  เราต้องปฏิบัติตามการนำทางของบุคคลผู้เชื่อถือได้ที่อยู่ในสาย  พะรัมพะราฺ  ดังที่ได้อธิบายไว้แล้วในตอนต้นของบทนี้  ระบบคริชณะจิตสำนึกครั้งแรกได้บรรยายให้สุริยเทพ  และสุริยเทพทรงอธิบายให้พระโอรสมะนุมะนุทรงอธิบายให้พระโอรสอิคชวาคุ  และจากโบราณกาลระบบนี้ได้อยู่บนโลกมาจนถึงปัจจุบันนี้  ฉะนั้น  เราต้องปฏิบัติตามรอยพระบาทของบุคคลผู้เชื่อถือได้ในสาย  พะรัม-  พะราฺ  มิฉะนั้น  แม้แต่บุคคลผู้มีสติปัญญาสูงสุดจะสับสนเกี่ยวกับมาตรฐานการปฏิบัติใน  คริชณะจิตสำนึก  ด้วยเหตุนี้องค์ภควานทรงตัดสินพระทัยสอนคริชณะจิตสำนึกแก่อารจุนะโดยตรง  จากการตรัสสอนแก่อารจุนะโดยตรงเช่นนี้  หากผู้ใดปฏิบัติตามรอยพระบาทของอารจุนะแน่นอนว่าจะไม่สับสน

ได้กล่าวไว้ว่า  เพียงความรู้จากการทดลองที่ไม่สมบูรณ์เราไม่สามารถค้นคว้าหาวิธีทางศาสนาได้  อันที่จริง  องค์ภควานเท่านั้นที่ทรงสามารถวางหลักแห่งศาสนาได้  ดฺารมัม  ทุ  สาคชาด  บฺะกะวัท-พระณีทัมฺ  (บฺากะวะธัมฺ  6.3.19)  ไม่มีผู้ใดสามารถสร้างหลักศาสนาจากการคาดคะเนที่ไม่สมบูรณ์ได้  เราต้องปฏิบัติตามรอยพระบาทของบุคคลผู้ยิ่งใหญ่ที่เชื่อถือได้  เช่น  พระพรหม,  พระศิวะ,  นาระดะ,  มะนุ,  สี่กุมาร,  คะ-พิละ,  พระฮลาดะ,  บฺีชมะ,  ชุคะเดวะ  โกสวามี,  ยมราช,  จะนะคะ,  และบะลิ  มะฮาราจะจากการคาดคะเนทางจิตเราไม่สามารถค้นคว้าว่าศาสนาหรือการรู้แจ้งแห่งตนนั้นคืออะไร  ดังนั้น  ด้วยพระเมตตาแก่สาวก  องค์ภควานทรงอธิบายโดยตรงแก่อารจุนะว่าอะไรคือการปฏิบัติ  และอะไรคือการไม่ปฏิบัติ  การปฏิบัติตนในคริชณะจิตสำนึกเท่านั้นที่สามารถนำพาเราให้ออกจากพันธนาการแห่งชีวิตทางวัตถุ