หากเรามีความจริงจังเกี่ยวกับความหลุดพ้นจากพันธนาการทางวัตถุ  เราต้องเข้าใจข้อแตกต่างระหว่าง  การกระทำ  การไม่กระทำ  และสิ่งที่ไม่ได้รับอนุญาตให้กระทำ  เราต้องใช้สติปัญญาของเราเองในการวิเคราะห์เรื่อง  กรรม  ผลแห่งกรรม  และกรรมที่ต้องห้าม  เพราะว่าเป็นเรื่องที่เข้าใจยากมาก  ในการเข้าใจคริชณะจิตสำนึกและการปฏิบัติตามระดับของตัวเอง  เราต้องเรียนรู้ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับองค์ภควานตัวอย่างเช่นผู้ที่ได้ฝึกฝนเล่าเรียนจนรอบรู้  ทราบดีว่าทุก  ๆ  ชีวิตคือผู้รับใช้นิรันดรของพระองค์  และผลที่ตามมาคือเราต้องปฏิบัติตนในคริชณะจิตสำนึก  ตลอดเล่ม  ภควัต-  คีตาฺ  จะนำเรามาถึงจุดสรุปนี้  จุดสรุปใด  ๆ  ที่ขัดต่อจิตสำนึกนี้และมีการปฏิบัติที่ตามมาเรียกว่า  วิคารมะฺ  หรือการปฏิบัติที่ต้องห้าม  เพื่อให้เข้าใจเรื่องราวทั้งหมดอย่างถ่องแท้เราต้องคบหาสมาคมกับบุคคลผู้เชื่อถือได้ในคริชณะจิตสำนึก  และศึกษาความลับจากท่านเหล่านี้  การกระทำเช่นนี้  ดีเท่า  ๆ  กับการเรียนจากองค์ภควานโดยตรง  มิฉะนั้นแม้บุคคลผู้มีปัญญาสูงสุดก็จะยังสับสน