ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สี่

ความรู้ทิพย์

โศลก 19

ยัสยะ สารเว สะมารัมบฺาฮ
คามะ-สังคัลพะ-วารจิทาฮฺ

กยานากนิ-ดักดฺะ-คารมาณัม
ทัม อาฮุฮ พัณดิทัม บุดฺาฮฺ

ยัสยะ-ผู้ซึ่ง, สารเว-ทั้งหมด, สะมารัมบฺาฮฺ  -  พยายาม, คามะฺ  -  บนฐานแห่งความปรารถนาเพื่อสนองประสาทสัมผัส, สังคัลพะฺ  -  ตั้งใจแน่วแน่, วารจิทาฮฺ  -  ปราศจาก, กยานะฺ  -  ความรู้อันสมบูรณ์, อักนิฺ  -  โดยไฟ, ดักดฺะฺ  -  เผาไหม้, คารมาณัมฺ  -  งานของเขา, ทัมฺ  -  เขา, อาฮุฮฺ  -  ประกาศ, พัณดิทัมฺ  -  บัณฑิต, บุดฺาฮฺ  -  หมู่ผู้รู้

คำแปลฺ

ผู้ที่มีความรู้ถ่องแท้  ผู้ที่ความพยายามทั้งหมดปราศจากความปรารถนาเพื่อสนองประสาทสัมผัสของตนเอง  เหล่านักปราชญ์กล่าวไว้ว่าเป็นผู้ทำงานที่ผลกรรมได้ถูกเผาไหม้ไปจนหมดด้วยไฟแห่งความรู้อันสมบูรณ์

คำอธิบายฺ

บุคคลผู้มีความรู้ถ่องแท้เท่านั้นที่สามารถเข้าใจกิจกรรมของบุคคลในคริชณะจิตสำนึก  เพราะว่าบุคคลในคริชณะจิตสำนึกปราศจากนิสัยที่ชอบสนองประสาทสัมผัสของตนเองทุกชนิด  เป็นที่เข้าใจว่าเขาได้เผาไหม้ผลกรรมจากการทำงานด้วยความรู้อันสมบูรณ์และรู้ซึ้งถึงสถานภาพพื้นฐานของตนว่าเป็นผู้รับใช้นิรันดรของบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า  ผู้ที่มีความรู้อย่างถ่องแท้จึงจะสามารถบรรลุถึงความรู้อันสมบูรณ์เช่นนี้การพัฒนาความรู้แห่งการเป็นผู้รับใช้นิรันดรขององค์ภควานเปรียบเสมือนไฟ  และไฟนี้เมื่อถูกจุดขึ้นมาแล้วจะสามารถเผาผลาญผลกรรมทั้งปวงได้