ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สี่

ความรู้ทิพย์

โศลก 2

เอวัม พะรัมพะรา-พราพทัม
อิมัม ราจารชะโย วิดุฮฺ

สะ คาเลเนฮะ มะฮะทา
โยโก นัชทะฮ พะรันทะพะฺ

เอวัมฺ  -  ดังนั้น, พะรัมพะราฺ  -  โดยพะระมพะราฺ, พราพทัมฺ  -  ได้รับ, อิมัมฺ  -  ศาสตร์นี้, ราจะฺ  -  ริชะยะฮฺ  -  กษัตริย์ผู้ทรงธรรม, วิดุฮฺ  -  เข้าใจ, สะฮฺ  -  ความรู้นั้น, คาเลนะฺ  -  กาลเวลาผ่านไป, อิฮะฺ  -  ในโลกนี้, มะฮะทาฺ  -  ยิ่งใหญ่, โยกะฮฺ  -  ศาสตร์แห่งความสัมพันธ์ระหว่างเรากับองค์ภควาน, นัชทะฮฺ  -  กระจัดกระจาย, พะรันทะพะฺ  -  โอ้ อารจุนะผู้กำราบศัตรู

คำแปลฺ

ฉะนั้น  ศาสตร์สูงสุดนี้ได้รับสืบทอดผ่านทางสาย  พะรัมพะรา  และกษัตริย์ผู้ทรงธรรมทรงเข้าใจตามสายนี้  แต่เมื่อกาลเวลาผ่านไปสาย  พะรัมพะรา  ได้ขาดตอนลง  จึงดูเหมือนว่าศาสตร์นี้สูญหายไป

คำอธิบายฺ

ได้กล่าวไว้อย่างชัดเจนว่า  คีตาฺ  มีไว้เฉพาะสำหรับกษัตริย์ผู้ทรงธรรม  เพราะว่ากษัตริย์ผู้ทรงธรรมเหล่านี้จะนำเจตนารมณ์ของ  คีตาฺ  ไปบริหารปกครองประชากรแน่นอนว่าภควัต-คีตาฺ  มิได้มีไว้สำหรับหมู่มารผู้ตัดทอนคุณค่าของ  คีตาฺ  เพื่อไม่ให้ผู้ใดได้รับประโยชน์  และจะออกอุบายต่างๆ  นานาเพื่อตีความหมายตามอำเภอใจของตนเองทันทีที่จุดมุ่งหมายเดิมเลือนหายไปอันเนื่องมาจากเจตนาของนักวิจารณ์ผู้ไร้คุณธรรมจึงมีความจำเป็นที่จะต้องสถาปนาสาย  พะรัมพะราฺ  ขึ้นมาใหม่  โดยองค์ภควานทรงตรวจพบเมื่อห้าพันปีก่อนนี้ว่าสาย  พะรัมพะราฺ  ได้ขาดตอนลง  ฉะนั้น  พระองค์ทรงประกาศว่าจุดมุ่งหมายของ  คีตาฺ  ดูเหมือนจะสูญหายไป  ในทำนองเดียวกัน  ปัจจุบันมีหนังสือ  คีตาฺ  หลายเล่ม  (โดยเฉพาะภาษาอังกฤษ)  แต่เกือบทั้งหมดไม่ใช่ตามสาย  พะรัมพะราฺ  ที่เชื่อถือได้  มีการแปลอย่างมากมายโดยนักวิชาการทางโลก  แต่เกือบทั้งหมดบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าคริชณะทรงไม่ยอมรับ  ถึงแม้ว่าพวกนักวิชาการทางโลกจะทำธุรกิจได้ดีจากคำดำรัสขององค์ชรีคริชณะ  จิตวิญญาณเช่นนี้เป็นมาร  เพราะมารไม่เชื่อในองค์ภควานแต่ชอบหาความสุขกับทรัพย์สมบัติของพระองค์เนื่องจากมีความต้องการหนังสือ  คีตาฺ  ที่เป็นภาษาอังกฤษเป็นอย่างมากในระบบพะรัม-  พะราฺ  จึงได้เกิดมีความพยายาม  ณ  ที่นี้เพื่อสนองความต้องการอันใหญ่หลวงนี้  ภควัต-  คีตาฺ  ที่ได้รับการยอมรับเหมือนต้นฉบับเดิมเป็นสิ่งที่มีคุณประโยชน์อย่างมหาศาลต่อมนุษยชาติ  แต่ถ้าหากว่าเรายอมรับ  คีตาฺ  ว่าเป็นเพียงหนังสือตำราแห่งการคาดคะเนทางปรัชญา  จะทำให้เสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์