ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สี่

ความรู้ทิพย์

โศลก 25

ไดวัม เอวาทพะเร ยะกยัม
โยกินะฮ พารยุพาสะเทฺ

บระฮมากนาพ อพะเร ยะกยัม
ยะกเยไนโวพะจุฮวะทิฺ

ไดวัมฺ  -  ในการบูชาเทวดา, เอวะฺ  -  เช่นนี้, อพะเรฺ  -  บุคคลอื่นๆ, ยะกยัมฺ  -  การบูชา, โยกินะฮฺ-โยคี, พารยุพาสะเทฺ  -  บูชาอย่างสมบูรณ์, บระฮมะฺ  -  ของสัจธรรมสูงสุด, อักโนฺ  -  ในไฟ, อพะเรฺ  -  ผู้อื่น, ยะกยัมฺ  -  บูชา, ยะกเยนะฺ  -  ด้วยการบูชา เอวะฺ  -  ดังนั้น, อุพะจุฮวะทิฺ  -  ถวาย

คำแปลฺ

โยคีบางท่านบูชาเทวดาอย่างสมบูรณ์ด้วยการถวายเครื่องบูชาต่าง  ๆ  ให้เทวดาและโยคีบางท่านถวายการบูชาในไฟแห่ง  บระฮมัน  สูงสุด

คำอธิบายฺ

ดังที่ได้อธิบายไว้ข้างต้น  บุคคลผู้ปฏิบัติหน้าที่ในคริชณะจิตสำนึกเรียกว่าโยคีผู้สมบูรณ์หรือนักทิพย์นิยมชั้นหนึ่ง  มีผู้อื่นที่ปฏิบัติการบูชาคล้ายคลึงกันนี้แต่บูชาเทวดาและยังมีผู้อื่นอีกที่บูชา  บระฮมันฺ  สูงสุดหรือลักษณะที่ไร้รูปลักษณ์ขององค์ภควานดังนั้น  จึงมีการบูชาประเภทต่าง  ๆ  กัน  ประเภทของการบูชาที่ต่างกันโดยผู้ปฏิบัติที่ต่างกันแสดงให้เห็นว่าการบูชาที่หลากหลาย  แตกต่างกันโดยผิวเผินเท่านั้น  อันที่จริงการบูชาหมายถึงการทำให้องค์ภควาน  พระวิชณุผู้ทรงมีอีกพระนามหนึ่งว่า  ยะกยะฺทรงพอพระทัย  การบูชาที่หลากหลายทั้งหมดนี้จัดเข้าอยู่ในสองประเภทหลักคือ  การบูชาด้วยสิ่งของวัตถุทางโลก  และการบูชาเพื่อผลแห่งความรู้ทิพย์  ผู้ที่อยู่ในคริชณะจิตสำนึกสละความเป็นเจ้าของวัตถุทั้งหลาย  เป็นการบูชาเพื่อให้องค์ภควานทรงพอพระทัย  ในขณะที่ผู้อื่นต้องการความสุขชั่วคราวทางวัตถุ  บูชาสิ่งของวัตถุเพื่อให้เทวดาเช่นพระอินทร์  พระอาทิตย์  ฯลฯ  ทรงพอพระทัย  และยังมี  มายาวาดีฺ  บูชารูปลักษณ์ของตนเองให้กลืนเข้าไปในความเป็นอยู่แห่ง  บระฮมันฺ  อันไร้รูปลักษณ์  เทวดาคือสิ่งมีชีวิตผู้มีพลังอำนาจที่องค์ภควานทรงแต่งตั้งให้ดำรงรักษาและบริหารหน้าที่ทั้งหลายในโลกวัตถุ  เช่น  ความร้อน  น้ำ  และแสงของจักรวาล  ผู้ที่สนใจในผลประโยชน์ทางวัตถุจะบูชาเทวดาด้วยพิธีบูชาต่าง  ๆ  ตามพิธีกรรมพระเวท  พวกนี้เรียกว่า  บะฮุ-อีชวะระ-  วาดีฺ  หรือผู้เชื่อในเทวดาหลายองค์  แต่พวกที่บูชาสัจธรรมสูงสุดที่ไร้รูปลักษณ์  และคิดว่ารูปลักษณ์ของเทวดาไม่ถาวรจะบูชาปัจเจกชีวิตของตนเองไปในไฟสูงสุด  ดังนั้น  จึงจบปัจเจกชีวิตของตนด้วยการกลืนหายเข้าไปในความเป็นอยู่ขององค์ภควาน  มายาวา  ดีพวกนี้บูชาเวลาของพวกตนไปกับการคาดคะเนทางปรัชญาเพื่อที่จะเข้าใจธรรมชาติฺทิพย์ของพระองค์  หรืออีกนัยหนึ่ง  ผู้ทำงานเพื่อหวังผลบูชาวัตถุสิ่งของของตนเพื่อความสุขทางวัตถุ  ขณะที่  มายาวาดีฺ  ถวายบูชาชื่อระบุต่าง  ๆ  ทางวัตถุด้วยแนวคิดที่จะกลืนเข้าไปในความเป็นอยู่ขององค์ภควาน  สำหรับ  มายาวาดีฺ  แท่นบูชาแห่งการบูชาไฟคือ  บระฮมันฺ  สูงสุด  และสิ่งของบูชาคือชีวิตของตนเองที่ถูกเผาผลาญไปในไฟแห่ง  บระฮมันฺ  อย่างไรก็ดี  บุคคลในคริชณะจิตสำนึกเช่นอารจุนะทรงบูชาทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อให้คริชณะทรงพอพระทัย  ดังนั้น  ความเป็นเจ้าของวัตถุทั้งหลายรวมทั้งชีวิตของตนเอง  ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเครื่องบูชาสำหรับคริชณะ  ดังนั้น  จึงเป็นโยคีชั้นหนึ่ง  แต่ท่านมิได้สูญเสียความเป็นปัจเจกบุคคล