สมาชิกของสี่ระดับแห่งชีวิตมนุษย์  เช่น  บระฮมะชารี,  กริฮัสทฺะ.  วานะพรัสทฺะฺและ  สันนยาสีฺ  ทั้งหมดมีจุดมุ่งหมายเพื่อมาเป็นโยคีหรือนักทิพย์นิยมที่สมบูรณ์  เพราะว่าชีวิตมนุษย์มิได้มีไว้เพื่อหาความสุขด้วยการสนองประสาทสัมผัสเหมือนพวกสัตว์  ชีวิตมนุษย์จึงถูกจัดแบ่งไว้สี่ระดับ  เพื่อเราอาจบรรลุถึงความสมบูรณ์ในชีวิตทิพย์  บระฮ-  มะชารีฺ  หรือนักศึกษาภายใต้การดูแลของพระอาจารย์ทิพย์ผู้เชื่อถือได้  ควบคุมจิตใจของตนเองด้วยการละเว้นการสนองประสาทสัมผัส  บระฮมะชารีฺ  สดับฟังเฉพาะคำพูดที่เกี่ยวกับคริชณะจิตสำนึก  การสดับฟังคือหลักปฏิบัติพื้นฐานเพื่อความเข้าใจ  ดังนั้น  บระฮมะชารีฺ  ผู้บริสุทธิ์จะต้องปฏิบัติตนอย่างเต็มที่ใน  ฮะเรร  นามานุคีรทะนัมฺ  หรือการสวดมนต์ภาวนาและการสดับฟังคำสรรเสริญพระบารมีขององค์ภควาน  โดยจะหลีกเลี่ยงคลื่นเสียงวัตถุ  และสดับฟังเฉพาะคลื่นเสียงทิพย์ของ  ฮะเร  คริชณะ  ฮะเรคริชณะ  ในลักษณะเดียวกันคฤหัสถ์ผู้ได้รับอนุญาตในการสนองประสาทสัมผัสปฏิบัติตนด้วยความอดกลั้นเป็นอย่างมาก  โดยทั่วไปสังคมมนุษย์มีนิสัยชอบชีวิตเพศสัมพันธ์ยาเสพติด  และรับประทานเนื้อสัตว์แต่คฤหัสถ์ผู้มีวินัยจะไม่ปล่อยตัวตามใจไปกับชีวิตเพศสัมพันธ์  และการสนองประสาทสัมผัสที่ไร้วินัย  ฉะนั้น  การสมรสตามหลักของชีวิตทางศาสนาจึงปฏิบัติกันมาจนถึงปัจจุบันนี้ในสังคมที่มีอารยธรรม  เพราะว่านั่นคือชีวิตเพศสัมพันธ์ที่มีระเบียบวินัย  ชีวิตเพศสัมพันธ์ที่มีวินัยและไม่ยึดติดเช่นนี้ก็เป็น  ยะกยะฺชนิดหนึ่ง  เพราะว่าคฤหัสถ์ผู้มีระเบียบวินัยจะถวายนิสัยชอบสนองประสาทสัมผัสของตนเองโดยทั่วไป  เพื่อชีวิตทิพย์ที่สูงกว่า