ภควัต-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สี่

ความรู้ทิพย์

โศลก 3

สะ เอวายัม มะยา เท ดยะ
โยกะฮ โพรคทะฮ พุราทะนะฮฺ

บฺัคโท สิ เม สัคฮา เชทิ
ระฮัสยัม ฮิ เอทัด อุททะมัมฺ

สะฮฺ  -  เหมือนกัน, เอวะฺ  -  แน่นอน, อะยัมฺ  -  นี้, มะยาฺ  -  โดยข้า, เทฺ  -  แก่เธอ, อัดยะฺ  -  วันนี้, โยกะฮฺ  -  ศาสตร์แห่งโยคะ, โพรคทะฮฺ  -  ตรัส, พุราทะนะฮฺ  -  โบราณมาก, บฺัคธะฮฺ  -  สาวก, อะสิฺ  -  เธอเป็น, เมฺ  -  ของข้า, สัคฮาฺ  -  สหาย, ชะฺ  -  เช่นกัน, อิทิฺ  -  ฉะนั้น, ระฮัสยัมฺ  -  ลึกลับ, ฮิฺ  -  แน่นอน, เอทัทฺ  -  นี้, อุททะมัมฺ  -  ทิพย์

คำแปลฺ

ศาสตร์แห่งความสัมพันธ์กับองค์ภควานที่โบราณมากนั้น  บัดนี้  ข้าตรัสแก่เธอเพราะว่าเธอเป็นทั้งสาวกและสหายของข้า  ฉะนั้น  เธอจึงสามารถเข้าใจความเร้นลับแห่งศาสตร์ทิพย์นี้

คำอธิบายฺ

มีบุคคลอยู่สองประเภทคือสาวกและมาร  องค์ภควานทรงเลือกอารจุนะให้เป็นผู้รับศาสตร์อันยิ่งใหญ่นี้เนื่องจากอารจุนะทรงเป็นสาวกของพระองค์  แต่สำหรับมารเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าใจศาสตร์อันเร้นลับที่ยิ่งใหญ่นี้  มีหนังสือแห่งความรู้ยิ่งใหญ่นี้หลายเล่ม  บางเล่มเป็นคำอธิบายของสาวกและบางเล่มเป็นคำอธิบายของมาร  คำวิจารณ์ของสาวกเป็นความจริง  ขณะที่คำวิจารณ์ของมารไร้ประโยชน์  อารจุนะทรงยอมรับองค์ชรีคริชณะว่าทรงเป็นบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า  และคำอธิบายใดๆ  เกี่ยวกับ  คีตาฺตามรอยพระบาทของอารจุนะเป็นการรับใช้อุทิศตนเสียสละต่อแหล่งกำเนิดของศาสตร์อันยิ่งใหญ่นี้  อย่างไรก็ดี  มารไม่ยอมรับองค์ชรีคริชณะตามความเป็นจริง  และกุเรื่องบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับคริชณะอันจะนำพาผู้อ่านโดยทั่วไปให้ห่างจากวิถีทางที่คริชณะทรงสั่งสอน  ณ  ที่นี้ได้เตือนเกี่ยวกับวิถีทางที่ผิดเช่นนี้  เราควรพยายามปฏิบัติตามสาย  พะรัมพะราฺ  จากอารจุนะ  และได้รับประโยชน์จากศาสตร์อันยิ่งใหญ่แห่ง  ชรีมัด  ภควัต-  คีตาฺ  นี้